جنگ و اشغال کشورها، همواره با مقاومت و ایستادگی ملت ها همراه بوده است؛ در این میان شاعران نیز به عنوان بخشی از مردم کشورها به این اتفاقات واکنش نشان داده و سعی در همراهی مبارزان با زبان شعر داشته اند. جنگ تحمیلی عراق و ایران و همچنین اشغال فلسطین توسط رژیم صهیونیستی، از جمله اتفاقاتی است که شاعران، به آن پرداخته اند. پژوهش«نمادپردازی در ادبیات پایداری بین شعر سمیح قاسم و علی رضا قزوه» با دسته بندی نمادهای به کاررفته در شعر شاعران معاصران فلسطین و ایران، سمیح قاسم و علی رضا قزوه، به مقایسه نمادپردازی در شعر مقاومت می پردازد. انتخاب این دو شاعر به دلیل شهرت ایشان به سرودن اشعار حوزه مقاومت است. این پژوهش با استفاده از رویکرد ادبیات تطبیقی، با تفسیر و کشف نمادها در شعر سمیح قاسم و علی رضا قزوه، به وجود لایه های چندگانه و خصیصه چندمعنایی و چند سویگی نماد، پی ببرد و هر نماد را تبیین عقلانی کند. در این راستا ابتدا با تعریف رمز و نماد، این فن ادبی را برای مخاطب مشخص کرده و سپس نمادهای پایداری را بیان داشته و نمود کمی آن در شعر این دو شاعر و همچنین گستره موضوعی نمادها در شعر ایشان را موردبررسی قرار می دهد. نویسنده در این پایان نامه اثبات می کند که سمیح قاسم، فضای وسیع تری را به نسبت شعر قزوه به خود اختصاص داده است. همچنین در این پژوهش مشخص می شود که سمیح قاسم و علی رضا قزوه هردو در بهره گیری از نمادهای ساده واصلی دال بر پایداری بهره برده اند؛ اما قزوه بیشتر از نمادهای عمومی و قاسم از نمادهای خاص استفاده کرده است.

شعر را می توان آیینه ی تمام نمای افکار واحساسات شاعر دانست اما غزل در بین قالب های شعری توانسته است جایگاهی والاتر در این خصوص بیاید؛چراکه در آن، شاعر به بیان احساسات اصیل وخالص خویش نسبت به اصلی ترین گوهر وجودی جهان هستی یعنی عشق می پردازد.هرچند در غزل، موضوعات ومفاهیمی دیگر نیز طرح می شود.نزار قبانی شاعر غزلسرای سوری از جمله شاعرانی است که او را باید به حق یکه تاز میدان عاشقانه های عربی دانست.شاعری که دامنه غزلش بی اندازه رنگارنگ، پرتنوع وگسترده است. محمد حسن معیری متخلص به رهی را نیز می توان یکی از شاعران به نام این عرصه در کشور ایران دانست. شاعری که تحت تاثیر شاعرانی چون: سعدی، حافظ، مولوی ودیگران، غزل هایی سرود که بر دل مخاطبان نشست و بر زبانشان جاری گشت. دراثر حاظر که به تطبیق غزل در شعر این دو شاعر اختصاص یافته، بر آن شدیم تا به روش تحلیلی- توصیفی، شباهت مضامین غزلی هر دو شاعر را بیان داشته وزبانِ بیانِ شاعران در حیطه بهره گیری از صور خیال را مورد بررسی قرار دهیم.آنچه حاصل شد اینکه: غالب مضامین غزلی دو شاعر به عشق و بویژه زن، اختصاص یافته و دراین مجال، وصف حسی در شعر نزار بسیارپر رنگ تر از شعر رهی است. حتی اگر بتوان گفت بارقه هایی از غزل عارفانه در شعر رهی دیده می شود اما این بُعد در شعر نزار وجود ندارد. نکته آخر اینکه: هر دو شاعر در بهره گیری از عناصر بیانی، موفق بوده اند؛اگر چه، تشبیهات نزار قبانی، حسی تر و زیباتر است.