با توجه به این که صنعت نساجی و به خصوص رنگرزی، یکی از بزرگترین صنایع مصرف کننده آب در جهان می باشند، همین امر باعث شده که به یکی از بزرگترین آلوده کنندگان آب های جهان نیز تبدیل شوند. به علت تنوع روش های تولید، رنگ و مواد شیمیایی مصرفی، فاضلاب هایی با کمیت و کیفیت بسیار متفاوت در این صنعت تولید می شود. در این صنایع مقادیر زیادی از فاضلاب های رنگی تولید شده که معمولاً سمی، مقاوم به تجزیه بیولوژیک و پایدار در محیط زیست می باشند. هدف از این پژوهش بررسی نوع آلاینده های موجود در پساب کارخانه های نساجی شهرستان یزد، میزان آلایندگی آن ها و اندازه گیری این آلاینده ها به خصوص عناصر فلزی موجود در پساب و تهیه نقشه پراکندگی آن ها می باشد. پس از شناسایی شرکت های فعال در زمینه رنگرزی کالای نساجی با رنگ های زمینه فلزی، نمونه هایی از پساب آن ها تهیه شد. با بررسی اولیه، نوع رنگینه ها و آلاینده ها مشخص شد. به منظور بررسی های میزان آلاینده های رنگی از دستگاه اسپکتروفتومترuv-vis و اندازه گیری میزان آلاینده های فلزی از دستگاه طیف سنج نشر اتمی استفاده گردید و نتایج آن گزارش شد.

برج های خنک کننده خشک دسته ای از تجهیزات خنک کننده هستند که به منظور کاهش مصرف آب عموماً در مناطق گرمسیری مورد استفاده قرار می گیرند. این تحقیق به منظور بررسی خوردگی آلیاژ آلومینیوم برج خنک کننده و شرایط نگهداری آن با استفاده از روش آماری ccd بهینه گردید. هدف اولی? این تحقیق شناسایی پارامترهای اثرگذار بر خوردگی آلیاژ آلومینیوم به کار رفته در برج های انتقال حرارت خشک نیروگاه سیکل ترکیبی یزد بود که این مهم با استفاده از تکنیک های طراحی آزمایش حاصل گردید. پس از شناسایی پارامترهای مهم و اثر گذار بر روند خوردگی آلیاژ یاد شده پیشنهاداتی جهت کاهش میزان خوردگی ارائه گردید. اگر چه موضوع خوردگی آلومینیوم در نیروگاه ها و در برج های خنک کننده موضوع مهمی محسوب می شود ولی تاکنون کار دقیق چندانی در این زمینه انجام نشده است. نتایج نشان داد که از بین 4 فاکتور موثر بر روند خوردگی دو فاکتور ph و درجه حرارت در محیط روند خوردگی آلیاژ مربوطه تأثیر گذار بوده. به طوری که با افزایش میزان ph و دما، خوردگی آلیاژ آلومینیوم مورد استفاده در برج خنک کننده خشک نیروگاه های سیکل ترکیبی افزایش می یابد.

آلیاژسازی و تهیه نانوکامپوزیت ها از اصلی ترین روش ها برای جبران کمبود خواص مختلف مواد پلیمری می باشد. در این پروژه ارتقای خواص مکانیکی و حرارتی و همچنین بررسی خواص رئولوژیکی در اثر تهیه آلیاژ مد نظر بود. این مطالعه بر اساس تهیه آلیاژ از ماده زیست تخریب پذیر نشاسته و پلیمر پلی پروپیلن صورت گرفت. نشاسته ترموپلاستیک با افزودن 30% وزنی گلیسرین به نشاسته تهیه شد و آلیاژها در مقادیر 10، 20 و 30% وزنی نشاسته ترموپلاستیک تهیه شدند. آلیاژسازی کاهش خواص مکانیکی را نسبت به پلی پروپیلن خالص در پی داشت. در آزمون رئومتری نشانه هایی از ضعف سطح مشترک و برهم کنش ضعیف دو فاز مشاهده شد. این نتایج در مشاهدات مربوط به مورفولوژی هم دیده شد. همچنین تهیه آلیاژ باعث مقاومت حرارتی اجزا نسبت به نمونه خالص آن اجزاشد.