جوشکاری انفجاری به عنوان یکی از مهم ترین روش های اتصال حالت جامد کاربرد گسترده ای برای جوشکاری مواد مشابه و غیرمشابه دارد. فرآیند پرس در کانال های زاویه دار همسان (ecap) نیز یکی از روش های تغییرشکل پلاستیک شدید می باشد که طی سه دهه اخیر توجه زیادی را به منظور تولید مواد بسیار ریزدانه به خود جلب نموده است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر این فرآیند بر خواص قطعات جوشکاری انفجاری شده و مقایسه آن با اثر عملیات نورد بر مواد مشابه می باشد. بدین منظور، کامپوزیت های سه لایه al/cu/al تحت نسبت های انفجاری متفاوت به روش جوشکاری انفجاری تولید شدند. در ادامه عملیات نورد تحت مقادیر مختلف کاهش ضخامت و فرآیند ecap تحت پاس ها و مسیرهای متعدد بر روی نمونه ها صورت گرفت. در نهایت عملیات حرارتی آنیل در دماهای مختلف بر روی نمونه ها اعمال گردید. نتایج میکروسکوپ نوری (om) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) حاکی از این است که با افزایش نسبت انفجاری از 1=r تا 5/1=r، فصل مشترک از صاف به موجی تبدیل شده و تحت نسبت انفجاری 2=r، فازهای بین فلزی تشکیل می شوند. با افزایش مقدار کرنش طی عملیات نورد، ذرات بین فلزی شکسته شده و گردابه های حاصل از جوشکاری انفجاری صاف می شوند تا جایی که در نهایت یک فصل مشترک نسبتاً صاف حاصل می گردد. با این وجود، عملیات ecap اگرچه شکست ذرات بین فلزی را به همراه دارد، اما ماهیت موجی فصل مشترک را حفظ می نماید. همچنین فرآیند نورد روی نمونه های ecap صورت گرفت. به منظور بررسی خواص مکانیکی از آزمون های ریزسختی، استحکام برشی، کشش و خمش بهره گرفته شد. بیشترین استحکام پیوند نمونه های آنیل نشده برای نمونه های ecap+نورد و برای نمونه های آنیل شده، تحت آنیل در دمای 200 درجه سانتیگراد بدست آمد. در دماهای بالاتر، تشکیل لایه پیوسته بین فلزی باعث کاهش استحکام می گردد. نوع این فازها با آزمون eds تعیین شد. همچنین نتایج آزمون خمش حاکی از استحکام بالای نمونه های ecap به همراه داکتیلیته قابل قبول آن ها می باشد.