مروزه سیستم های اطلاعاتی حسابداری نقش بسیار مهمی در گردش فعالیت سازمان ها ایفا نموده و در مجموعه محیط اقتصادی کشورها، وظیفه ای بااهمیت برعهده دارند. بسیاری از تصمیمات اقتصادی بر اساس اطلاعات حاصل از این سیستم ها اتخاذ می شوند. همچنین، سهم عمده ای از مبادلات اوراق بهادار به خرید و فروش سهام شرکتها اختصاص دارد که آن نیز به نوبه خود می تواند تحت تأثیر ارقام و اطلاعات حسابداری باشد. بنابراین هرگونه تحقیق در زمینه نحوه اثرگذاری اطلاعات حسابداری بر طیف وسیع تصمیم گیرندگان ذینفع در شرکتها، به درک بهتر از چگونگی و نقش این اطلاعات و ضرورت افشای بهتر آن ها کمک می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش محدودیت مالی در ارتباط بین کیفیت گزارشگری مالی و ناکارایی سرمایه گذاری انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال 1386 تا سال 1391 است که 112 شرکت از آن ها با توجه به معیارهای از قبل تعیین شده به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از مدل رگرسیونی چندمتغیره، مدل اثرات ثابت و روش حداقل مربعات تعمیم یافته برآوردی با کمک نرم افزا eviews استفاده شد. در مدل رگرسیونی، متغیرهای رشد، اندازه، بازده دارایی ها، موجودی نقد، و عینی بودن دارایی ها به عنوان متغیرهای کنترل وارد تحلیل شدند. برای محاسبه و اندازه گیری کیفیت گزارشگری مالی و ناکارایی سرمایه گذاری، به ترتیب از مدل های مک نیکولز و استوبن (2008) و بیدل و همکاران (2009)، استفاده شده است. نتایج بدست آمده از آزمون فرضیه اول، نشان می دهد که بین کیفیت گزارشگری مالی و ناکارایی سرمایه گذاری، ارتباطی معکوس و معنادار برقرار است، بنابراین فرضیه اول پژوهش تأیید می گردد. نتایج بدست آمده از آزمون فرضیه دوم نیز، نشان می دهد که محدودیت مالی، اثر معکوس کیفیت گزارشگری مالی بر ناکارایی سرمایه گذاری را افزایش می دهد، بنابراین فرضیه دوم نیز تأیید می گردد.