اتیلن یکی از مواد اولیه پتروشیمی می باشد که در بیشترین مقیاس تولید می شود و طیف گسترده مشتقات گرفته شده از آن ، اهمیت این ماده را چند برابر کرده است . اتیلن معمولاً از طریق کراکینگ حرارتی خوراک های متفاوتی از قبیل اتان ، نفتا و گازوئیل تولید می شود . به همراه این ماده با ارزش در طول فرآیند کراکینگ مواد دیگری مانند استیلن تشکیل می شوند که سم کاتالیست های واحد پلیمراسیون در نظر گرفته می شوند و باید غلظت آنها به زیر یک ppm برسد . مجتمع پتروشیمی جم که بزرگترین مجتمع آلفین جهان بشمار می آید سالانه 1323000 تن اتیلن تولید می کند . در نتیجه حجم بسیار زیادی استیلن باید از برش های دو کربنه حذف شود . یکی از بهترین راه کارهای حذف استیلن ، هیدروژناسیون آن می باشد . در این تحقیق واحد هیدروژناسیون استیلن در پتروشیمی جم مدل سازی شده است . این واحد به روش tail- end استیلن ها را حذف کرده و اتیلن تولید می کند . مدل سازی ریاضی به صورت دینامیک صورت گرفته است و صحت مدل با داده های صنعتی بررسی شده است . با وجود متغیر بودن شدید ورودی های واحد در طول یک دوره کاری 360 روزه ، مدل با تقریب خوب 10% توانسته است داده ها را پیش بینی کند و روند غیر فعال شدن کاتالیست ها را نیز مشخص سازد . در ادامه نمودارهای مختلف در راکتورهای اول و دوم بررسی شده و با هم قیاس شده است . درآخر متغیرهای موثر بر این فرآیند از قبیل دمای ورودی راکتور و مقدار هیدروژن تزریقی بررسی شد . با توجه به پیش بینی های مدل ریاضی ، در هنگام فعال بودن کاتالیست ها بهتر است با دمای بین 30-35 درجه سانتی گراد کارکرد ولی باغیر فعال شدن کاتالیست ها دمای ورودی را باید افزایش داد و بین 40-45 درجه سانتی گراد رساند . نکته قابل توجه دیگر این است که درصد تبدیل استیلن هنگامی که هیدروژن ورودی بیشتر است 180 کیلوگرم بر ساعت باشد ، مستقل از هیدروژن ورودی می شودو هیدروژن اضافی صرف تبدیل اتیلن به اتان می شود که واکنش نامطلوب محسوب می گردد.