پس از انقراض سلسله صفویه توسط افغانها، تا زمان به قدرت رسیدن حکومت قاجاریه، یعنی بین سالهای 1209-1135 هـ حاکمیت بر کشور ایران به طور کامل در دست ایلات و عشایر قرار داشت. این ایلات و قبایل در طی این مدت تاثیرات بسیاری از لحاظ سیاسی، اجتماعی و اقتصادی بر کشور ایران نهادند. این مدت مملکت ایران، سه حکومت متفاوت (افغانها، افشاریه، زندیه) را تجربه نمود. اما این سه حکومت یک وجه تشابه داشتند و آن عبارت بود از اینکه، سران این حکومت ها از بطن زندگی عشایری برخاسته بودند. از لحاظ سیاسی، علاوه بر سران حکومت، حاکمانی که برای نواحی مختلف انتخاب می شدند، یکی از اعضای ایلات و یا یکی از سران قبایل بودند. از لحاظ اجتماعی این حکومتها به همراه قبایل متحد آنها با خرابیها و ویرانیهایی که در بیشتر مناطق ایران بوجود آوردند، ضربات مهلکی بر جامعه ایران وارد کردند. از لحاظ اقتصادی نیز در بیشتر موارد فرمانروایان این عصر، باعث خرابی اوضاع اقتصادی ایران شدند. این پژوهش قصد دارد، اثرات حاکمیت یافتن ایلات وعشایر را بر ساختار سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایران را از حمله ی افغانها تا پایان عهد زندیه، مورد نقد و بررسی قرار دهد.