در این پایان نامه، روش ترکیبی (یال فنری+گوی-رأسی) به عنوان یک روش جدید جهت انطباق مش ارائه شده است. روش مذکور بر روش سنتی یال فنری ارجحیت داشته و برای اثبات این ادعا مثال های متعددی ذکر شده است. جهت تحلیل عددی جریان در اطراف بالواره از روش های جیمسون و cgcfd(دینامیک سیالات محاسباتی شبکه درشت)استفاده شده است. سپس دو روش انطباق مش ترکیبی و یال فنری، از نقطه نظر پارامترهای جریان با یکدیگر مقایسه می شوند. نتایج نشان می-دهند که هرگاه جابجایی های کوچکی بر مرزها اعمال شوند، تفاوت چندانی میان دو روش مشاهده نمی شود؛ اما هنگامی که این جابجایی ها دورانی و بزرگ می شوند، روش یال فنری نمی تواند مش را بهخوبی انطباق دهد، درحالی که روش ترکیبی این کار را بدون هیچ گونه مشکلی انجام می دهد. به همین دلیل در انتهای پایان نامه، با استفاده از روش ترکیبی، جابجایی های بزرگی شامل شکستگی دُم و دوران بر بالواره اعمال شده و مشخصات جریان پیرامون آن به دست می آید؛ کاری که پیش از این و با استفاده از روش یال فنری امکان پذیر نبود.