آماده سازی روده ها پیش از انجام تصویربرداری با اشعه ی ایکس برای نیل به یک تشخیص صحیح الزامی است. این مطالعه به منظور مقایسه ی اثرات مقادیر مختلف پلی اتیلن گلیکول و سنا در آماده سازی روده ی سگ ها پیش از رادیوگرافی از محوطه ی شکمی صورت گرفت. شش قلاده سگ بالغ سالم از نژاد مخلوط، از هر دو جنس و با سن 18 تا 30 ماه به فاصله سه هفته یکی از دو دوز 4 و 8 گرم به ازای هر کیلوگرم پلی اتیلن گلیکول و یا 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم سنا را از طریق لوله ی معدی دریافت کردند. از حدود 12 ساعت قبل از تجویز داروها به سگ ها غذا داده نشد. رادیوگرافی نیز 12 ساعت پس از آماده سازی روده انجام شد. به عبارت دیگر در روز قبل از رادیوگرافی فقط آب در اختیار حیوانات گذاشته شد. رادیوگراف های استاندارد توسط رادیولوژیست غیر مطلع از نوع رژیم آماده سازی، بررسی و وجود مدفوع و گاز در کولون و راست روده، رادیواپسیته ی مدفوع و کیفیت رادیوگراف ها جهت تشخیص، با یک معیار از صفر تا سه (صفر = نامناسب تا سه = عالی) امتیازبندی شد. به منظور بررسی هر گونه اثرات جانبی داروها، سگ ها تا دو هفته پس از تجویز داروها مورد مشاهده قرار گرفتند. میانگین امتیاز آماده سازی کولون برای رژیم پلی اتیلن گلیکول با دوز 4 و 8 گرم به ازای هر کیلوگرم و سنا به صورت مشابهی برابر 0/41±2/17 بود. هم چنین میانگین امتیاز آماده سازی راست روده برای رژیم پلی اتیلن گلیکول با دوز 4 و 8 گرم به ازای هر کیلوگرم و سنا به ترتیب برابر 0/55±2/50 و 0/75±1/83 و 0/55±2/50 بود. هر دو دوز پلی اتیلن گلیکول و سنا امتیاز آماده سازی روده در سگ ها را به شکل معنی داری بهبود بخشیدند (p<0/05). هیچ گونه اختلاف معنی داری بین سه گروه ازنظر امتیاز آماده سازی کولون، رادیواپسیته ی مدفوع و کیفیت رادیوگراف ها وجود نداشت (p≥0/05). پلی اتیلن گلیکول با دوز 8 گرم به ازای هر کیلوگرم در مقایسه با دوز 4 گرم به ازای هر کیلوگرم به شکل معنی داری حضور مدفوع در راست روده را کاهش داد (p<0/05). هم چنین ازنظر بالینی و عوارض جانبی داروها، سگ های سه گروه تفاوتی نداشتند. چنین می توان نتیجه گرفت که استفاده از پلی اتیلن گلیکول با دوز 8 گرم به ازای هر کیلوگرم و سنا برای آماده سازی روده در سگ ها بی خطر و موثر بوده و به خوبی توسط سگ ها تحمل می شود.