از جمله سبک های تربیتی قرآن، سبک تربیتی مبتنی بر تکریم شخصیت است. با راهکارهای قرآنی این سبک تربیتی تحقق می پذیرد. سعادت انسان در گرو تربیت قرآنی است. انبیا هدف خود را تعلیم و تزکیه معیّن کرده اند. یکی از شیوه‏های مهم تربیت و هدایت «شخصیت دادن» به افراد است چنان که تحقیر و کوچک شمردن انسان زمینه دنیاپرستی و گرایش به امور پست و یکی از عوامل مهم انحراف اوست. هرکس از افراد ملاک منش و شخصیت ایده آل خویش را در چیزی به اشتباه یا به واقعیت می جوید، بعضی ها داشتن ثروت، شوکت، مقام و لباس و... را ملاک تکریم شخصیت خود می دانند؛ اما قرآن تکریم شخصیت فرد را به تقوا، پرهیزگاری، پاکدامنی و دانش می داند. تکریم شخصیت از مباحث مهم در حوزه انسان شناسی است؛ در علوم مختلف مانند: فلسفه، عرفان، کلام، فقه و... مورد بحث است. تکریم شخصیت با عنوان کرامت انسان درمنابع دینی وجود دارد. در کتاب های دیگر هم، به عنوان یکی از روش های تربیتی مورد بحث است. جایگاه تکریم شخصیت در رویکرد قرآنی، رفیع ترین جایگاه است. منابع استفاده شده در پایان نامه، کتابهای تربیتی مرتبط با موضوع تحقیق وکتابهای تفسیری، کتابهای فهرست موضوعی تفاسیر و فرهنگها، منابع الکترونیکی و... است. روش تحقیق، روش توصیف و تحلیل محتوا است. از ابتکارهای تحقیق، جدید بودن موضوع و ساختار آن است. تحقیق شامل پنج فصل است. در فصل اول عنوان تحقیق، سوالات و مباحث مربوط به آن تفهیم شده است. در فصل دوم عواملی که باعث حقارت شخصیت فرد می شود، تحت عنوان آسیب شناسی آمده است. فصل سوم مربوط به تکریم هایی است که به خاطر انسان بودن فرد صورت می گیرد. فصل چهارم عهده دار تکریم هایی است که به فرد مومن به خاطر ایمانش به او از جانب خداوند اعطا می شود. در فصل پنجم برخی افراد تکریم شده معرفی گردیدند و این خود یک راهکار ملموس برای ترویج و تحقق این نوع از سبک تربیتی است. ست.