اولتراسونوگرافی داپلر یک روش مناسب جهت بررسی آناتومی عروق می¬باشد. دانستن شاخص-های عروقی می¬تواند به عنوان یک شاخص مهم و با ارزش جهت بررسی سلامتی کبد مطرح باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی شاخص¬های عروق کبد در گربه¬های بومی سالم با تکنیک اولتراسونوگرافی داپلر رنگی بود. مطالعه حاضر بر روی 20 قلاده گربه بومی (10 قلاده نر و 10 قلاده ماده) با میانگین سنی 1 تا 2 سال و در یک محدوده وزنی مشابه (میانگین 7/2 کیلوگرم) انجام گرفت. شاخص¬های داپلر عروق کبدی (سیاهرگ باب و سرخرگ کبدی) از قبیل حداکثر جریان خون در سیستول (psv)، سرعت جریان خون در انتهای دیاستول (edv)، شاخص مقاومت عروق (ri)، شاخص پالس پذیری (pi)، متوسط جریان خون (mv)، حجم خون (vf) و شکل امواج اسپکترال آنها، در جمعیت گربه¬های مورد مطالعه اندازه¬گیری شدند. نتایج حاصل نشان داد که میانگین و انحراف معیار به ترتیب برای سیاهرگ باب psv: 82/9±68/40، edv : 78/5±38/23، ri: 10/0±48/0، pi: 26/0±72/0، mv: 04/5±81/25، vf: 64/0±49/2و برای سرخرگ کبد، psv: 45/9 ± 79/49، edv: 05/5±92/31، ri: 09/0±59/0، pi: 20/0±85/0، mv: 44/0±03/3 ، vf: 47/5±73/34، بودند. بررسی این نتایج بین گربه¬های نر و ماده اختلاف معنی¬داری نشان نداد (05/0<p). نتایج حاصله، می¬تواند برای مقایسه با بیماری¬های مختلف کبدی در گربه¬ها کاربرد داشته باشد. لازم به ذکر است که اهمیت جریان خون کبدی در گربه¬ها نسبت به سگ¬ها، به دلیل نقص در آنزیم¬های کبدی بیشتر است.

توکسوپلاسما گوندای یک عامل مهم مشترک انسان و دام است. گربه،¬ مهم¬ترین میزبان اصلی و در ضمن یکی از میزبانان واسط این تک¬یاخته است که ممکن است متحمل عوارضی هم¬چون سقط، اختلالات عصبی و بینایی ¬گردد. بیماری در میزبان واسط در مرحله¬ی اول به شکل حاد و در مرحله¬ی مزمن معمولاً تا آخر عمر میزبان باقی می¬ماند. پراکندگی گربه¬های ولگرد در شهر اهواز زیاد بوده و به نظر می-رسد این جمعیت نقش مهمی در شیوع توکسوپلاسموز در میزبانان واسط داشته باشند. در تحقیق اخیر، سرم و خون کامل 100 گربه¬ی ولگرد برای تشخیص توکسوپلاسموز با استفاده از الایزا و آگلوتیناسیون تغییر یافته و واکنش زنجیره¬ای پلی¬مراز مورد آزمایش قرار گرقتند. در ضمن گربه¬ها با روش آگلوتیناسیون تغییر یافته از نظر آلودگی به تک یاخته¬ی نئوسپورا کانینوم بررسی شدند. آنالیز داده¬ها بر اساس آزمون مربع کای و آزمون فیشر با نرم¬افزار spss انجام گرفت. با توجه به نتایج الایزا الایزا و آگلوتیناسیون تغییر یافته، شیوع عفونت توکسوپلاسما به ترتیب 30% و 35% بود. این شیوع در جنس نر بر اساس الایزا و آگلوتیناسیون تغییر یافته به ترتیب 33/53% و 71/48% و در جنس ماده 66/46% و 28/51% بود و تفاوت معنی¬داری بین نر و ماده وجود نداشت (05/0<p). اختلاف معنی¬داری بین گروه های سنی و میزان آلودگی وجود داشت که بیشترین میزان در گروه سنی جوان میباشد. واکنش زنجیره¬ای پلی¬مراز، مرحله¬ی حاد عفونت توکسوپلاسما گوندای را در 8 نمونه از 100 گربه¬ی مورد بررسی نشان داد. بر اساس مطالعه¬ی حاضر، شیوع عفونت توکسوپلاسما گوندای در گربه¬های شهر اهواز به¬خصوص در مرحله¬ی مزمن به طور قابل توجهی بالا می¬باشد و ممکن است این حیوانات از بیماری رنج برده یا انگل را در محیط پراکنده کنند.

هدف از انجام تحقیق حاضر، ارزیابی اثرات سیر و آتورواستاتین بر تغییرات پروفایل های لیپیدی سرم سگ و نیز تأثیر زمان بر روند درمان بود. بدین منظور، 15 قلاده سگ 2-1 ساله، بصورت تصادفی به 3 گروه 5 تایی تقسیم بندی شدند. گروه a (کنترل) شامل 5 قلاده سگ بود که با پودر کلسترول (4 گرم/ کیلوگرم و برای مدت 10 روز جهت القاء هیپرلیپیدمی) تغذیه شده بود. گروه b مشابه گروه a بود، اما علاوه بر آن، آتورواستاتین (5 میلی گرم/ کیلوگرم) برای مدت 45 روز تجویز گردید. گروه c مشابه گروه b بود، با این تفاوت که سیر (100 میلی گرم/ کیلوگرم) به جای آتورواستاتین تجویز شده بود. نمونه های خون، 4 بار و در زمان های صفر، 10، 40 و 55 روز بعد از شروع تحقیق جمع آوری شد. سپس میزان کلسترول تام، تری گلیسرید، ldl و hdl-c سرم با کیت های تجاری معمول اندازه گیری شدند. آتورواستاتین (0/001>p) و سیر (0/01>p)، در مقایسه با گروه a، فعالیت هیپولیپیدمی قوی تری را در کاهش تری گلیسرید خون نشان دادند. در مقایسه بین دو دارو و اثر آن ها بر تری گلیسرید، آتورواستاتین نسبت به سیر تفاوت معنی داری را نشان داد (0/01>p). در رابطه با اثر داروها بر میزان کلسترول خون، آتورواستاتین (01/0>p) و سیر (0/01>p)، در مقایسه با گروه a، فعالیت قوی تری را در کاهش کلسترول خون، نشان داد. در مقایسه بین دو دارو و اثر آن ها بر کلسترول، در روز 30 تفاوت معنی دار بین آتورواستاتین و سیر دیده شد (0/05>p). گروه های درمان شده (b و c)، نتایج خوبی را در کاهش ldl در مقایسه با گروه a، در روز 45 نشان دادند (0/001>p). در مقایسه بین دو دارو و اثر آن ها بر hdl، در روز 45، تنها بین گروه a و b، تفاوت معنی دار مشاهده گردید (0/01>p). مطالعه حاضر نشان داد که آتورواستاتین و سیر هر دو فعالیت کاهش دهنده چربی در سگ ها دارند، اما آتورواستاتین موثرتر از سیر است

هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی میزان شیوع کروناویروس در سگ های اسهالی منطقه اهواز بود. نمونه های مدفوع، از 78 سگ اسهالی در طول سال 86 – 1384 جمع آوری شدند. سگ های تحت مطالعه براساس سن (کمتر و بالای 3 ماه)، جنس، نژاد، منطقه جغرافیایی (شهری و روستایی) و نوع اسهال (هموراژیک و غیر هموراژیک) طبقه بندی شده بودند و سپس با استفاده از آزمون دقیق فیشر مشخص گردید که آیا این فاکتورها در ارتباط با عفونت کروناویروسی می باشند یا خیر. میزان شیوع عفونت ناشی از کروناویروس، در این سگ ها با استفاده از روش ایمونوکروماتوگرافی 5/13 درصد(4 تا از 78مورد) بدست آمد که نشان می دهد ویروس در اکوسیستم محیط موجود است. هر چند میزان شیوع عفونت در سگ های بالاتر از 3 ماه، سگ های روستایی و نژاد ژرمن شفرد بالاتر بود اما از نظر آماری تفاوت معنی داری مابین جنس، سن، نژاد، منطقه و نوع اسهال دیده نشد (p>0.05). تابلوی خونی در 2 قلاده سگی که مبتلا به عفونت ناشی از کروناویروس بودند طبیعی بود و در 2 تای دیگر لنفوپنی و لکوپنی را نشان داد. این مطالعه که اولین گزارش در مورد شیوع کروناویروس در ایران می باشد نشان داد که عفونت ناشی از کروناویروس می تواند به عنوان یکی از علل اسهال ویروسی در سگ های منطقه اهواز مطرح باشد. واکسیناسیون، بویژه برای جمعیت های باز و یا سگ هایی که در یک محل نگهداری می شوند و در معرض خطر برای تماس با ویروس هستند توصیه می شود.

هرپس ویروس تیپ 1 گربه، یکی از عوامل بیماری زای بسیار عفونی بخش بالایی دستگاه تنفس در گربه های اهلی می باشد. مطالعه ی حاضر به منظور ارزیابی چگونگی گردش هرپس ویروس تیپ 1 گربه در گربه های خانگی و ولگرد شهر اهواز و تعیین میزان شیوع آن، صورت گرفت. سوآب های حلقی-دهانی، بینی ای و چشمی اخذ شده از 100 قلاده گربه (70 قلاده گربه ولگرد و 30 قلاده گربه خانگی) با استفاده از روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (pcr) جهت تعیین هرپس ویروس تیپ 1 گربه ارزیابی شدند. تأثیر جنس، سن، فصل، وضعیت نگهداری، واکسیناسیون و نشانه های بالینی بر احتمال عفونت، با استفاده از آزمون دقیق فیشر مورد ارزیابی قرار گرفت. حضور هرپس ویروس تیپ 1 گربه در 23 درصد نمونه ها ثابت شد. 16/6 درصد گربه های خانگی و 25/7 درصد گربه های ولگرد، از لحاظ ابتلا به هرپس ویروس مثبت بودند. ارتباط بین فصل (آب و هوای سرد در برابر گرم) و عفونت و بروز علائم بالینی و عفونت معنی دار بود (p<0/05. هیچ اختلاف معنی داری بین سن، جنس و وضعیت نگهداری و نیز واکسیناسیون با حضور هرپس ویروس تیپ 1 گربه در گربه های مورد بررسی وجود نداشت (0/05< p).این مطالعه نخستین گزارش مبنی بر حضور هرپس ویروس تیپ 1 گربه در گربه های ایران است. بنابراین بررسی حاضر نشان می دهد که این ویروس در محیط وجود دارد. نرخ شیوع نسبتاً بالای هرپس ویروس تیپ 1 گربه (23 درصد) در گربه های شهر اهواز از این فرضیه حمایت می کند که احتمالاً به واسطه ی تماس مستقیم بین گربه ها این ویروس به صورت فعال در جمعیت گربه ها گردش می کند. از آن جا که این عفونت ویروسی به آسانی در جمعیت گربه ها منتشر می گردد، بنابراین اقدامات ویژه برای جلوگیری از عفونت گربه های حساس توصیه می شود.