طنز یکی از موضوعاتی است که از دیرباز توجه بسیاری از افراد بویژه ادیبان و هنرمندان را به خود جلب کرده است ، و اشکال گوناگونی دارد ؛ نمایشنامه یکی از اشکال آنست که ادیبان بویژه در دوران معاصر در قالب آن ، مسائل و معایب اجتماعی را بیان کرده اند . یکی از ادیبان و شاعرانی که در این عصر به نمایشنامه کمدی پرداخته است ، امیرالشعراء احمد شوقی می باشد . وی در چند سال آخر عمرش به تألیف نمایشنامه مبادرت ورزید ، که نمایشنامه کمدی « الست هدی » آخرین و تنها نمایشنامه کمدی وی می باشد و احمد شوقی در این اثر نسبت به نمایشنامه های دیگرش موفق تر بوده است . وی در این اثر ، مسائل و معایب اجتماعی بویژه حرص و طمع را به تمسخر و ریشخند گرفته است . و خوانندگان را از عواقب فلاکت بار آن آگاه می سازد .

طنز یکی از انواع ادبی است که نویسنده در آن علل و مظاهر عقب¬ماندگی، معایب، مفاسد، و ناروائی¬های دردناک جامعه را به قصد اصلاح با چاشنی خنده بطور برجسته و اغراق¬آمیز و توام با اشاراتی به وضع معمول زندگی بیان می¬کند. احمد مطر نیز از جمله برجسته¬ترین شاعران معاصر عرب در زمینه طنزسیاسی می¬باشد که با نگرش عمیق و انتقادی به اوضاع سیاسی و اجتماعی حال حاضر کشورها و حکومت¬های عربی و با بهره¬گیری از متون اسلامی به ویژه قرآن به بیان و انتقاد از این اوضاع در لفافه طنز پرداخته است که ثمره آن تبعید طولانی مدت برای شاعر بوده است. ضمنا شاعر با آوردن تمثیل¬های گوناگون همراه باکنایه در قصاید مختلف خود سعی در القای مفاهیم و اغراض خود به گونه¬ای نامحسوس به خوانندگانش را دارد? ما نیز با ترجمه دیوان حاضر امیدواریم که سهم کوچکی در رساندن پیام این شاعر به خوانندگان فارسی زبان داشته باشیم.

همچنان که به جایگاه قرآن کریم در محوریت برای تدوین علوم انسانی از منظر مقام معظّم رهبری اشاره گردید، بن¬مایه های این علوم را در قرآن باید جستجو و تبیین کرد. در این میان تبیین و بررسی مقوله ادبیات، در کتابی که با مفهوم (إقرأ) یعنی خواندن آغاز¬می شود، از جایگاه والایی برخوردار است. از این روی کوشش نگارنده بر این است تا با بررسی نظریه های غربی در حیطه ذهن و زبان به خاستگاه ناب ادبیات از منظر قرآن کریم بپردازد. مفاهیم ذهن و زبان در ادبیات بر مفهومی کلیدی به نام زمان در تلقّی فلسفی، سوارند. از طرفی دیگر، ادبیات در دوره روشنگری، محصول نگاه سوبژکتیویسمی به طبیعت است، در این تلقّی ذهن شاعر به مثابه کاتالیزور احساسی است که با بهره¬گیری از قوه خیال به آفرینش ادبی می پردازد. نگاه سوبژکتیویسمی در برابر نگاه ابژکتیویسمی، یک نتیجه بلا¬فصل داشته است که هنوز به¬قوت خود باقی است و آن نتیجه نامبارک، زدن مرکز و پرداختن¬به پیرامون، زدن مولّف و پرداختن¬به خواننده، زدنِ معنا و پرداختن¬به صورت بوده است. این تفکّر در تلقّی کسانی چون ژاک دریدا، گادامر، ویتگنشتاین، سوسور و مارتین هایدیگر نمود دارد. در مقابل این دیدگاه، منتقدانی مانند ادموند هوسرل و اصحاب مکتب نقد نو از جمله الیوت و أدونیس قرار دارند که به¬نوعی در پی مفهوم و آرخه ناب بودند ولی به¬نظر می رسد تحت تأثیر فضای روشنفکری و نوگرایی، از باور خود دور شده اند و گرفتار دور باطل هرمنوتیکی شده اند. این رساله بر آن است تا با مبنا قرار دادن قرآن کریم، در حد بضاعتِ نویسنده، به خاستگاهِ ناب ادبیات از منظر کلام وحی بپردازد.