هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر دو شیوه تمرین استقامتی و مقاومتی بر پاسخ هورمون زنان چاق غیرورزشکار بود. بدین منظور 37 نفر زن چاق با دامنه سنی 35-30 سال که سابقه بیماری خاصی نداشتند در سه گروه استقامتی ، مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. اطلاعات اولیه در رابطه با قد، وزن، درصد چربی بدن، حداکثر توان هوازی تمامی نمونه ها با وسایل مخصوص اندازه گیری و ثبت شد. قبل از شروع برنامه تمرینی از همه آزمودنی ها در حالت 12 ساعت ناشتایی 2 سی سی خون از ساعد دست چپ گرفته و پس از سانتریفوژ و جداسازی پلاسما در آزمایشگاه در دمای 20- درجه سانتی گراد نگه داری شد. سپس گروه های تجربی تحت تأثیر 8 هفته برنامه تمرینی استقامتی (برنامه دویدن با 75-65 درصد حداکثر ضربان قلب)، برنامه تمرین مقاومتی (به صورت دایره ای با وزنه و درگیری عضلات اصلی) به صورت سه جلسه در هفته و با رعایت اصل اضافه بار قرار گرفتند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه آزمون از تمامی افراد، نمونه خون دوم گرفته و پس از جداسازی سرم و پلاسما برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه منتقل شد. برای اندازه گیری هورمون pyy از کیت elisa استفاده گردید. با بهره گیری از روش های آماری نظیر آزمون t گروه های همبسته به منظور مقایسه نتایج پیش آزمون با پس آزمون و همچنین میزان تأثیر گذاری شیوه های مختلف تمرین بر متغیرها استفاده شد. همچنین از تحلیل واریانس یک طرفه به منظور مقایسه میانگین گروه های مختلف در متغیرهای تحقیق استفاده گردید و جهت تعیین محل اختلاف گروهی در میانگین گروه های مورد مطالعه از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین استقامتی و مقاومتی بر سطوح هورمون تأثیر معنی داری داشت(001/0 p=) و باعث کاهش سطوح ناشتایی این هورمون گردید که این امر نشان دهنده افزایش اشتها و تمایل بیشتر به خوردن جهت جبران انرژی از دست رفته طی تمرینات می باشد. اما با توجه به کاهش معنی دار وزن (000/0 p= مقاوتی) (037/0 p= استقامتی)در گروه های تمرینی می توان به افزایش در کارایی سیرکنندگانی یک وعده غذایی ثابت براثر فعالیت بدنی اشاره نمود و نتیجه گرفت که کاهش وزن ناشی از تمرین متفاوت با کاهش وزن بر اثر محرومیت غذایی است.

هدف این پژوهش بررسی تأثیر دوره های آموزشی مدیریتی بر بهبود عملکرد مدیران در ستاد شرکت ملی گاز تهران است. در این پژوهش پنج فرضیه مورد بررسی قرار گرفته شده است. نمونه پژوهش شامل 100 تن از مدیران ستاد شرکت ملی گاز تهران است که با روش نمونه گیری کوکران انتخاب شده اند. این پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی- همبستگی است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده که بر گرفته از پرسشنامه های، 1- پرسشنامه بررسی عملکرد مدیر دونالد ال و کریک پاریک 2006 . 2- پرسشنامه ارزیابی عملکرد کارکنان استفن ای و کندری 2005. 3- پرسشنامه سیستم ارزیابی عملکرد و پاداش جان شیلدز 2007. 4- پرسشنامه ارزیابی عملکرد و بهبود پیتر میلر 2003. 5- پرسشنامه آموزش و توسعه در سازمان ها دنیل و ونتلند 2007. 6- پرسشنامه ارزیابی دوره آموزشی نوی ریموند 2001. 7- جباری، لطفعلی (1379).بررسی اثربخشی برنامه های آموزشی ضمن خدمت و رابطه آن با بهبود عملکرد کارکنان: مطالعه ای در وزارت کشاورزی، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید بهشتی بوده و همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که دوره های آموزشی مدیریتی موجب بهبود عملکرد مدیران شده و بر ارزشمند بودن دوره های آموزشی تأیید شده است.