فهم هرکلامی در در جه اول منوط به فهم لغات و ترکیبات آن است و کلام خدای رحمان-که از طریق وحی بر محمد به ما رسیده-نیز از این قاعده مستثنا نیست. این موضوع درباره قرآن از جایگاه والاتری برخورداراست؛ زیرا دانستن معانی مفردات قرآن کریم یکی از ابزارهای لازم برای دانستن معنای آیات وحی الهی است و آگاهی درست و دقیق از معانی الفاظ کلام حق، یکی از شروط لازم و ضروری برای مفسر قرآن کریم محسوب می شود که در نتیجه آن می تواند از کج فهمی و بدفهمی مراد خدای تعالی در امان بماند. معصومین به عنوان کسانی که مبین و مفسر اصلی قرآن کریم و آشنا به لایه های درونی آن اند، به تناسب موقعیت و شرایط فرهنگی و اجتماعی به تفسیرآیات پرداخته اند. دانشمندان نیز به دلیل درک معنای صحیح الفاظ قرآن از ابتدا قرن دوم هجری حرکت گسترده ای را در ریشه یابی واژگان قرآن آغاز کرده و علاوه بر این که در تفاسیر به آن پرداختند، کتاب های مستقلی نیز در این موضوع نگاشته اند. بنا بر این بر هر قرآن پژوهی لازم است که برای شناخت و فهم صحیح قرآن به ویژه در زمینه ی مفردات علاوه بر استفاده از کتب لغوی، به روایات معصومین? نیز مراجعه نماید. در این رساله کوشش شده است، ارزیابی تطبیقی بین آنچه معصومین? در مورد مفردات سوره اعراف بیان کرده اند و معنایی که لغویون از این واژه ها ارائه داده اند صورت گیرد. بررسی ها در این تحقیق نشان می دهد، توضیحات معصومین? در تبیین مفردات قرآن کریم، در مواردی تنها ناظر به همان معنای لغوی و عرفی واژگان است و در مواردی به روش های گوناگون (تبیین اصطلاحات، بیان مصداق و...) صورت گرفته است.