پژوهش حاضر به بررسی فرآیندهای واجی تضعیف و تقویت در شش منطقه شهری در نقاط مختلف مرکز استان، از جمله ابن سینا، اصفهان (مرکز استان)، خانه اصفهان، رهنان، طوقچی، مدرس، و 10 منطقه ی خارج از مرکز استان اصفهان، شامل اردستان، خمینی شهر (سده)، درچه، سده ی لنجان، سمیرم، شهرضا، فلاورجان، نایین، نجف آباد و بالاخره منطقه ای در نجف آباد (مجاورتیران و کرون) می پردازد. داده های پژوهش از طریق مصاحبه با 30 گویشور از هردوجنس از 30 تا 70 سال؛ همچنین از منابع مکتوب از قبیل کتاب، مقاله، پایان نامه و رساله هایی که تاکنون درباره ی گونه های زبانی موجود در استان اصفهان انجام پذیرفته، جمع آوری شده اند. این پژوهش پژوهشی توصیفی- تحلیلی است و تحلیل داده های پژوهش بر اساس چارچوب واج شناسی زایشی انجام پذیرفته است. هدف از انجام این پژوهش دستیابی به مهمترین فرآیندهای واجی تضعیف و تقویت در محدوده ی استان اصفهان است. برخی از مهمترین دستاوردهای این پژوهش عبارتند از: فرآیند های واجی تضعیف در میان همخوان ها درگونه های زبانی در استان اصفهان شامل حذف، سایشی شدگی، کشش جبرانی، غلت شدگی و واک رفتگی همخوان های غیررسا می باشد. از این میان به ترتیب بسامد، فرآیندهای حذف، کشش جبرانی، غلت شدگی و سایشی شدگی از پر بسامد ترین فرآیند های واجی تضعیف در گونه های مختلف استان اصفهان محسوب می شوند. پر بسامد ترین فرآیند های واجی تقویت در گونه های مختلف استان اصفهان فرآیندهای انسدادی شدگی و واک دارشدگی می باشند.