این مطالعه به منظور ارزیابی سازگاری 10 ژنوتیپ گل¬محمدی ).mill rosa damacena) تحت شرایط دیم شامل اصفهان (چهار ژنوتیپ)، یزد، ایلام، کرمانشاه، فارس، خراسان و هرمزگان موجود در کلکسیون مزرعه تحقیقاتی شهر زاغه وابسته به مرکز تحقیقات خرم¬آباد انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار صورت گرفت و زنده¬مانی و برخی ویژگی¬های رشد و گل¬دهی ژنوتیپ¬ها اندازه¬گیری گردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که ژنوتیب های مورد مطالعه از نظر ویژگی های مورد بررسی، اختلاف معنی داری )p<0/01) داشتند که نشان¬دهنده وجود تنوع ژنتیکی در ویژگی های مورد مطالعه در بین ژنوتیپ¬ها است. بر اساس نتایج، زنده مانی بوته¬ها از 22/27درصد در ژنوتیپ هرمزگان تا 100 درصد در ژنوتیپ ایلام 1 متغیر بود. ژنوتیپ ایلام 1 دارای بیشترین درصد زنده مانی، ارتفاع، قطر تاج پوشش، مساحت تاج پوشش، قطر گل، نسبت گلبرگ به گل کامل، درصد گل¬دهی و طول دوره گل دهی بود. ژنوتیپ اصفهان 7 از نظر قطر تاج پوشش، مساحت تاج پوشش، تعداد شاخه در بوته، وزن تر در بوته، وزن تر در هکتار و وزن خشک در هکتار دارای بیشترین مقدار بود. ژنوتیپ فارس 1 ازنظر ارتفاع، قطر غنچه، نسبت گلبرگ به گل کامل، تعداد گل در بوته، وزن تر در بوته، وزن تر در هکتار، وزن خشک در بوته و وزن خشک در هکتار دارای بیشترین مقدار بود. ژنوتیپ یزد 1 ازنظر قطر تاج پوشش، مساحت تاج پوشش، تعداد گل در بوته، وزن تر در بوته، وزن تر در هکتار، وزن خشک در بوته و وزن خشک در هکتار دارای بیشترین مقدار بود. بنابر نتایج به دست آمده، امکان کاشت و پرورش گل محمدی در شرایط دیم و سردسیر وجود دارد، هرچند که بوته¬ها گل کمتر و کوچک تری تولید می¬کنند. درمجموع ژنوتیپ های ایلام ۱، فارس ۱، یزد 1 و اصفهان 7 نسبت به سایر ژنوتیپ¬ها برتر بودند.

ارتعاشات ناشی از حمل و نقل می تواند بر ویژگی های پس از برداشت محصولات کشاورزی موثر باشد، اما در این مورد تاکنون مطالعه ای بر روی گل های بریده صورت نگرفته است. برای بررسی اثر ارتعاش بر عمر گل بریده و برخی ویژگی های پس از برداشت گل بریده رز، سه آزمایش انجام شد. در آزمایش اول اثر ارتعاش شبیه سازی شده حمل و نقل با دو فرکانس (7/5 و 10 هرتز)، سه موقعیت گل بریده روی مخزن (کف، وسط و بالا) و دو زمان ارتعاش (10 و 15 دقیقه) بر روی دو رقم "polar star" و "revival" بررسی گردید. برای شبیه سازی ارتعاش از یک دستگاه شبیه ساز آزمایشگاهی استفاده شد و سپس عمر گل بریده، سرعت باز شدن گل و وزن تر نسبی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که ارتعاش به-طور معنی داری عمر گل بریده و وزن تر نسبی را کاهش و سرعت باز شدن گل را افزایش داد. همچنین رقم "polar star" حساسیت بیشتری نسبت به رقم "revival" نشان داد. اثر فرکانس، موقعیت روی مخزن و زمان ارتعاش در رقم پلاراستار تفاوت معنی داری با هم نداشت. در آزمایش دوم اثر ارتعاش شبیه سازی شده با فرکانس 10 هرتز در کف مخزن به مدت 10 دقیقه بر روی سه رقم گل بریده رز ("polar star"، "magic red" و "full house") بررسی گردید. بر اساس نتایج رقم""polar star حساسیت بیشتری در مقایسه با دو رقم دیگر در برابر خسارت ارتعاش نشان داد. در آزمایش سوم اثر تیمار کوتاه مدت تیوسولفات نقره قبل و بعد از ارتعاش شبیه سازی شده بر روی رقم "polar star" بررسی شد. نتایج نشان داد که تیوسولفات نقره یک میلی مولار قبل از ارتعاش باعث جلوگیری از خسارت شد و عمر گل بریده و وزن تر نسبی را افزایش و سرعت باز شدن گل را کاهش داد. براساس نتایج می توان نتیجه گرفت: 1- میزان خسارت ناشی از ارتعاش در گل بریده رز بستگی به رقم دارد؛ 2- احتمالاً اتیلن در اثرات منفی ارتعاش بر ویژگی های پس از برداشت گل بریده دخالت دارد.

به منظور بررسی اثر اسید آسکوربیک بر کاهش اثرات کمبود آهن، آزمایشی در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان، بر روی گیاه شمعدانی معطر در سال 1392 انجام گرفت. این آزمایش به صورت فاکتوریل بر اساس طرح کاملاً تصادفی با شش تکرار انجام شد. فاکتور a شامل میزان آهن با سه سطح (0، 20 و 40 میکرو مولار) و فاکتور b شامل اسیدآسکوربیک با سه سطح (0، 1، 2 میلی مولار) بود. قلمه¬های ریشه¬دار شده به¬صورت هیدروپونیک درون ماسه کاشت شده و بعد از استقرار گیاهان تیمارها به همراه محلول غذایی اعمال گردید. نتایج نشان داد که با کاهش میزان آهن خصوصیات رشدی مانند ارتفاع گیاه، قطر ساقه، تعداد شاخه¬های جانبی، طول شاخه¬های جانبی و سطح برگ در بوته کاهش یافت. واکنش گیاه به اسیدآسکوربیک در شرایط نبود آهن (صفر میکرومولار) و کمبود آهن (20 میکرومولار) با هم متفاوت بود. با کاهش میزان آهن وزن تر و خشک پیکر رویشی کاهش ولی میزان اسانس افزایش یافت. اسیدآسکوربیک باعث افزایش بیوماس و همچنین میزان اسانس (به¬خصوص در سطح یک میلی¬مولار) شد. عملکرد اسانس با کاهش سطح آهن محلول غذایی کاهش و با کاربرد اسید آسکوربیک افزایش یافت. کاهش آهن باعث کاهش تراکم روزنه¬ای گردید و استعمال اسیدآسکوربیک باعث افزایش تراکم روزنه¬ای در سطوح آهن صفر و 20 میکرومولار شد. کاهش آهن باعث کاهش کلروفیل و کاروتنوئید و مصرف اسیدآسکوربیک باعث بهبود این صفات گردید. کاهش آهن باعث افزایش میزان فعالیت آنزیم¬هایی مانند پراکسیداز، کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز گردید. با کاهش میزان آهن میزان جذب آهن و روی کاهش یافت و مصرف اسیدآسکوربیک باعث افزایش میزان جذب این عناصر شد. به¬طورکلی، نتایج نشان داد که کاربرد اسیدآسکوربیک توانست اثرات مخرب ناشی از تنش کمبود آهن بر ویژگی¬های کمی و کیفی شمعدانی معطر را بهبود بخشد.

به منظور بررسی تأثیر کودهای زیستی و آلی بر عملکرد و اجزای عملکرد تربچه آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و چهارده تیمار به صورت مزرعه ای در سال زراعی 1393 در دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان، واقع در جنوب خرم آباد به اجرا در آمد. عامل کود زیستی در دو سطح تلقیح و عدم تلقیح شامل مجموع کودهای زیستی ازته بارور-1، فسفات بارور-2 و پتاس بارور-2 بودند. عامل کودهای آلی در دو سطح 50 و 100 درصد شامل کود دامی ، ورمی کمپوست و ترکیب دامی+ ورمی کمپوست بودند. نتایج بدست آمده نشان داد که اثر متقابل کود های زیستی و آلی معنی دار نشد ولی کودهای زیستی در بستر کود دامی و ترکیب دامی + ورمی کمپوست باعث افزایش غیر معنی دار عملکرد شد. همچنین ترکیب کودهای زیستی با ورمی کمپوست باعث کاهش غیر معنی دار عملکرد شد. اثر ساده کودهای آلی معنی داری شد که ترکیب کود دامی و ورمی کمپوست در سطح 100 درصد در همه صفات اندازه گیری شده به غیراز درصد نیتروژن، فسفر، پتاسیم و منیزیم غده بااینکه اختلاف معنی داری با بعضی از تیمارها نداشته ولی بیشترین تأثیر مثبت را داشته است. بیشترین وزن تر برگ (874 گرم بر مترمربع)، وزن خشک غده (84.39 گرم بر مترمربع)، وزن خشک برگ (86.98گرم بر مترمربع)، وزن تر کل( 2705گرم بر مترمربع)، وزن خشک کل(174گرم بر مترمربع)، پهنای برگ ( 40.61 میلی متر)، طول برگ (103.13 میلی متر)، مساحت برگ (41.92 سانتی مترمربع) متعلق به تیمار تلقیح کود زیستی و ترکیب دامی+ ورمی کمپوست در سطح 100 درصد (b1m2v2) و بیشترین وزن تر غده( 1865 گرم بر متر مربع) حجم غده (17.40 سانتی متر مکعب ) و تعداد برگ (7 برگ) متعلق به تیمار عدم تلقیح کود زیستی و ترکیب دامی+ورمی کمپوست در سطح 100 درصد (b0m2v2) بود.