شهرها پدیده ای جدایی ناپذیر از زندگی انسان بوده که هر از چند گاهی به آن بی توجهی و حتی ستم شده است. در چنین محیط پیچیده ای که در اثر ساخت و ساز و دخل و تصرف انسانی به وجود می آید، عوامل محیطی- فرهنگی و غیره از ضروری ترین عواملی هستند که ارتباط انسان و محیط طبیعی را برقرار ساخته و نیاز حیاتی بشر را برای بهره گیری از محیط فراهم می نمایند. موفقیت فضاهای شهری و میزان کارایی آنها بستگی مستقیم به کیفیت آن فضاها دارد و این امر تابع امکانات و تجهیزاتی است که در آن فضاها تعبیه شده است. این تجهیزات باید در جهت نقش و عملکرد فضا بوده و استفاده از آن را تسهیل، راحت و بی خطر گرداند. همین امر است که بحث مربوط به مبلمان شهری را اهمیت می بخشد. این تجهیزات در صورتی که با در نظر گرفتن فاکتورهای هر ناحیه طراحی شوند، می توانند علاوه بر کارکرد اصلی خود، موجب حفظ هویت ویژه هر ناحیه شوند و به شهر انسجام و یکپارچگی بخشند. در این پژوهش سعی می شود که هر یک از عناصر ذکر شده در رساله با توجه به استانداردهای رایج با وضع موجود مورد ارزیابی قرار گیرند. این پژوهش با هدف ساماندهی و بهسازی مبلمان شهری منطقه یک شهر رشت صورت گرفت که با استفاده از مدل تحلیل چند معیاری(mcdm) به بررسی سطح برخورداری و مطلوبیت پنج عنصر از مبلمان شهری در چهار محدوده از منطقه یک رشت پرداختیم. چهار چوب کلی این تحقیق بر اساس تعریف استانداردهای عناصر بود که با استفاده از مطالعات کتابخانه ای صورت گرفت. سپس این استانداردها به عنوان معیار در نظر گرفته شدند و برای سنجش میزان مطلوبیت آنها در محدوده مورد مطالعه از دیدگاه شهروندان اقدام به توزیع پرسشنامه شد. در مرحله بعد تعداد عناصر انتخاب شده در محدوده های مورد مطالعه شمارش شد و بر اساس همین مورد سطح هر کدام از معیارها در تاپسیس فازی تعیین شد. به هر معیار وزن داده شد و با استفاده از مدل تاپسیس فازی، سطح برخورداری محدوده های مورد مطالعه در منطقه یک رشت بدست آمد. نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان می دهد که وضعیت مبلمان شهری موجود در محدوده مورد مطالعه با استانداردهای رایج تفاوت بسیاری را چه از نظر ساخت، طراحی، مکان یابی و چه از لحاظ سنخیت با محیط دیده می شود و تقریباً هیچ نظارتی از طرف سازمان های مسئول در این زمینه صورت نمی گیرد.