مکمل تورین به دلیل ویژگی های محافظت کنندگی سلول و حفظ عملکرد سلول در مقابل نوسان محیط خارج به نظر می رسد که می تواند مکمل موثری در کاهش آسیب عضلانی به دنبال فعالیت مقاومتی باشد. بنابراین هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر مصرف مکمل تورین بر شاخص های سرمی آسیب عضلانی مردان بدنساز بود. بدین منظور 12 مرد بدنساز (با میانگین سنی 07/1±4/19 سال، وزن 7/12±4/67 کیلوگرم، قد 6/6±3/177 سانتی متر، شاخص توده بدنی (bmi) 2/3±3/21 و سابقه تمرینی 7/8±8/13 ماه) به صورت داوطلب به عنوان نمونه انتخاب شده و بر اساس طرح متقاطع به دو گروه مکمل (12=n) و دارونما (12=n) تقسیم شدند. یک هفته قبل از شروع پیش آزمون یک گروه مکمل تورین (6 گرم در هر روز) و گروه دوم پلاسیبو مصرف کردند و پس از این مدت در مرحله اول آزمون شرکت کردند. سپس آزمودنی ها یک دوره wash out دو هفته ای را سپری کردند. سپس به مدت یک هفته آزمودنی های که در مرحله اول مکمل تورین مصرف می کردند، پلاسیبو مصرف کردند و بالعکس. پروتکل تمرین شامل انجام یک جلسه فعالیت مقاومتی کل بدن با تاکید بر بخش برون گرای حرکات بود. اندازه گیری نمونه های خونی در فواصل قبل، 24 و 48 ساعت پس از پروتکل فعالیت ورزشی مقاومتی به عمل آمد. علاوه بر نمونه های خونی، شاخص doms نیز در فواصل قبل، بعد، 24 و 48 ساعت پس از اجرای پروتکل مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مصرف مکمل تورین به مدت 7 روز بر مقادیر سرمی کراتین کیناز (ck)، لاکتات دهیدروژناز (ldh)، میوگلوبین (mb)، میزان کورتیزول و همچنین میزان درک کوفتگی عضلانی (doms) ناشی از فعالیت ورزشی مقاومتی برون گرا در مردان بدنساز تاثیر معنی داری ندارد. با این وجود، هرچند تفاوت ها به لحاظ آماری معنی دار نبود، اما مقایسه الگوی تغییرات ck، mb و doms نشان دهنده وضعیت نسبی بهتر گروه مکمل در مقایسه با گروه دارونماست.