مساله شوری خاک در اثر آبیاری ،زهکشی نامناسب، پیشروی دریا در مناطق ساحلی، و تجمع نمک در نواحی بیابانی و در حال افزایش است. شوری خاک از طریق ایجاد تنش های یونی ،اسمزی ، اکسیداتیو به همراه اختلالات تغذیه ای در مناطق محدود کننده رشد محصولات زراعی وباغی است ،که در نهایت مانع از تظاهر کامل پتانسیل ژنتیکی گیاه می شود ،در پاسخ به این فاکتورهای استرس زا ژنهای گوناگونی با تنظیم مثبت وجود دارند ، که می توانند تاثیر استرس را کاهش وموجب سازگاری و تحمل گیاهان شوند. دهیدرین ها پروتئین هایی هستند که تحت تاثیر تنش آبی،دمای پایین،شوری و آبسیزیک اسید(aba) در اندم های رویشی نیز انباشته می شوند که بیا نگر نقش حفاظتی این گروه از پروتئین ها در شرایط محدودیت آبی است. موز (musa acuminate l.) یک گیاه علفی تک لپه یکساله بزرگ است ، از آنجا که موز ریشه های کم عمق و تاج پوشش سبز دائمی دارد، بسیار حساس است به شرایطی که به کمبود آب منجر شود، کشت مریستم موز برای یک طیف وسیعی از ژنوتیپ های موزی برای دستور کارهای ترانسفورماسیون و پرورش موز، قابل کاربرد است. در این مطالعه برای بررسی میزان بیان ژن musadhn-1 در شرایط تنش شوری مریستم ها ی راسی موز رقم dwarf cavendish بر روی محیط ms کشت داده شدند و پس از گذشت 4 ماه نمونه ها برای اعمال تنش به گلدان اتقال یافتند و به مدت 10 روز با غلظت 0mm (شاهد) ،25mm ،50mm،100mm،150mm،nacl آبیاری شدند rna از نمونه ها ی بافت برگ استخراج شد ومیزان بیان ژن musadhn-1 با تکنیک rt-pcr مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که از لحاظ فنوتیپی و ژنوتیپی بیان بالای ژن musadhn-1در شرایط تنش شوری در تحمل و سازش این گیاه نقش دارد. مطالعه میزان تغییرات بیان ژن musadhn-1 به صورت منفرد به تنهایی راه گشا نخواهد بود بلکه شناخت مجموعه ای از ژنهای هم بیان و مطالعه الگوی تغییرات جمعی آن ها در پاسخ به سطوح مختلف تنش از اهمیت ویژه ای برخور دار است، و میزان بیان ژن musadhn-1 در بافت های دیگر مانند ریشه ، ساقه و تاثیر میزان بیان ژن musadhn-1 بر اندازه یون ها و اسمولیت ها یی مانند پرولین ، درک بهتری به ما می دهد