چرخند های حاره ای با سرعت های بیش از 119 کیلومتر برساعت یکی از مخاطرات اساسی هستندکه هرساله هزاران قربانی می گیرند. در منطقه شمال اقیانوس هند ودریای عربی حدود هفت درصد این طوفان‎ها رخ می‎دهند و از جمله قویترین چرخندهای حاره‎ای که در دریای عربی رخ داده‎، طوفان گونو درسال 2007 بوده است. یکی از ابزارهایی که امروزه برای بررسی و شناخت این طوفان‎ها و در نتیجه کاهش خسارات ناشی از آن، به کارگرفته می‎شوند، استفاده از شبیه سازی‎های عددی می‎باشد. دراین تحقیق با بکاربردن شبیه‎سازی دو مدل جفت شده جوی (wrf) و اقیانوسی (roms ) به بررسی طوفان حاره‎ای گونو پرداخته شد. با استفاده این ابزار، حساسیت شبیه سازی شدت و مسیر طوفان گونو به پارامترسازی شارهای سطحی ( اندازه حرکت،گرما و رطوبت ) و لایه مرزی و کومولوسی بررسی شده است. بدین ترتیب که برای بهبود نتایج از باز خورد پارامترهای انتقالی مانند دمای سطح دریا بین دو مدل جوی و اقیانوسی استفاده گردید. از بین پارامترسازی های موثر در پیش بینی شدت توفان، پارامترسازی های سطحی از اولویت بالایی برخوردار می‎باشند و در مرحله بعدی پارامترسازی های لایه مرزی جوی و کومولوسی قرار گرفتند و برخی از ضعف‎های مدل های جوی درپیش بینی شدت و مسیریابی طوفان، با استفاده از این پارامترسازی های متفاوت رفع گردیده است. نتایج بدست آمده نشان دادکه ساختار طوفان با استفاده از برهم کنش جو و اقیانوس بهتر شبیه سازی شده است که می‎تواند نشان دهنده حساسیت طوفان به دمای سطح دریا باشد که در شبیه‎سازی جفت شده تصحیح شده است. مطابق با داده‎های imd پارامترسازی سطحی دونلن- لارج، لایه مرزی ysu، کومولوسی kf بیشترین دقت را در شبیه‎سازی شدت طوفان گونو ازخود نشان داده است و پارامترسازی های لایه مرزی myj و کومولوسی bmj در شبیه سازی مسیر بهترین پاسخ را ارائه داده‎اند. در حالی که پارامترسازی کومولوسی gd برای هر دو پارامترسازی لایه مرزی حساسیت معنی داری را نشان نداده است.