هدف مطالعه ی حاضر وارسی مقدماتی اثر بخشی گروه درمانی شناختی – رفتاری مدرسه محور بر کاهش اضطراب کودکان بوده است. بدین خاطر در مرحله ی نخست پس از ارزیابی آزمودنی ها به وسیله ی پرسشنامه ی اضطراب اسپنس(scas)-فرم کودک (اسپنس،1998) و پرسشنامه ی اضطراب اسپنس(scas)-فرم والدین (اسپنس،1998) و مصاحبه ی تشخیصی نیمه ساختار یافته ی کودکان (k-sads-pl)(کافمن و همکاران،1996)، 30 کودک با نشانه های اضطرابی بالا انتخاب، و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش(15 نفر) و کنترل(15 نفر) جایگزین شدند. آن گاه برنامه ی گروه درمانی شناختی-رفتاری مدرسه محور کول کیدز، در مورد گروه آزمایش اجرا شد و آزمودنی های گروه کنترل در انتظار باقی ماندند. تمامی شرکت کنندگان و والدین آنها پرسشنامه ی اضطراب اسپنس-فرم کودک و پرسشنامه ی اضطراب اسپنس- فرم والدین را پیش و پس از درمان تکمیل کردند. داده ها از طریق نرم افزار spss و با استفاده از روش آماری t مستقل، در مورد تفاضل نمرات پیش-پس آزمون، مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که به کارگیری گروه درمانی شناختی-رفتاری مدرسه محور باعث کاهش معنادار نشانه های اضطرابی(p<0/0001) در آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد. در مجموع می توان گفت که گروه درمانی شناختی-رفتاری مدرسه محور توانسته است نشانه های اضطرابی نمونه ای از کودکان دختر را کاهش دهد. بنابراین زمینه ای را برای به کارگیری این روش، به شکل مقدماتی در مدارس، در مورد کودکان دارای نشانه های اضطرابی فراهم ساخته است.