بحران در سوریه که از مارس 2011 با درخواست های صنفی آغاز گردید، به سرعت در این کشور گسترش یافت؛ به طوری که تنها 5 ماه پس از اولین تظاهرات بزرگ، رسماً گروهی از مخالفین رژیم، تشکیلاتی را به نام ارتش آزاد سوریه با هدف سرنگونی حکومت دمشق سازمان دادند. با گسترش بحران و تغییر سیاست دولت های منطقه ای در موافقت با متعارضان داخلی و خارجی و به سمت تقابل با رژیم بشار اسد، تحولات سوریه ابعاد منطقه ای و سپس ابعاد بین المللی یافت. در حالیکه ایالات متحده آمریکا به عنوان مهمترین مخالف بشار اسد و نظام سوریه در منطقه فعال است، فدراسیون روسیه از همان ابتدا در ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی و نظامی از دمشق حمایت کرده است. بنابراین با توجه به عملکرد مسکو در بحران سوریه، سوال اساسی آن است که چرا روسیه در بحران سوریه در سال های 2014-2011 از این کشور حمایت کرده است؟ در پاسخ، بر اساس روش علی ـ تبیینی، این فرضیه طرح شده است: روسیه از سوریه در بحران این کشور در سال های 2014-2011 به منظور کنترل تهدیدات امنیتی ناشی از افراط-گرایی سلفی فعال در سوریه حمایت کرده است. در پژوهش حاضر، جریان سلفی گری و گروه های سلفی فعال در سوریه، افراط گرایی در آسیای مرکزی و قفقاز جنوبی، نهادهای امنیتی منطقه و تأثیر آن بر تهدیدات امنیتی روسیه بررسی شده اند. این بررسی ها نشان می دهند دامنه تهدیدات روسیه از جانب گروه-های سلفی افراطی می تواند در ابعادی چون خطر استقلال طلبی جمهوری های خود مختار داخلی تا تهدیدات امنیت اقتصادی در داخل و در منطقه، گسترده باشد.