اختصاص دادن صفت اگزوتیک به اثر هنری، از مباحث پیچیده و مناقشه برانگیز در نقاشی معاصر ایران است؛ عدم وجود تعریفی شفاف از مفهوم اگزوتیک به این مسئله دامن زده است. پایان نامه حاضر در تلاش است که ابتدا با تعریفی از معنی اگزوتیک با توجه به اهمیت نگاه و منظر غرب به جانب شرق تصویری روشن از این مفهوم به مخاطب ارائه کند و تلاشی را که هنرمند شرقی به منظور دیده و درک شدن توسط غرب می کند، نشان دهد. سپس با توجه به شرق شناسی ادوارد سعید و نظریه پسااستعماری به جایگاه شرق نزد غربیان می پردازد و با رویکردی هویت گرایانه به بررسی نقاشی دهه ی 40 و جنبش سقاخانه ای و اهمیت و تأثیر آن بر نقاشی امروز ارائه می کند و هویت قومی و بازاریابی قومی که منجر به اهمیت پرداختن به مسئله اگزوتیک را می شود مورد بررسی قرار می دهد. در نهایت اگزوتیسم را در فضای هنری چندین سال اخیر با توجه به امر جهانی شدن به مخاطب معرفی می کند.