امروزه گسترش تعهدات دولت ها در عرصه فعالیت های اقتصادی و اجتماعی از جمله تلاش در جهت تحقق اهدافی چون رشد اقتصادی، ثبات قیمت ها، افزایش اشتغال، بهبود تراز پرداخت ها، توزیع عادلانه درآمد و تخصیص بهینه منابع تولید، هزینه های دولت را با روندی افزایشی مواجه ساخته است. تأمین مالی چنین هزینه هایی بی شک منابع درآمدی قابل توجهی را طلب می کند. در ایران بیشترین درآمد دولت ناشی از صادرات نفت است و مالیات، سهم ناچیزی از درآمد دولت را تشکیل می دهد. در واقع یکی از بارزترین مشکلات ساختاری اقتصاد کشورمان ضعف نظام مالیاتی حاکم است. در نظام مالیاتی ایران، مالیات ها به موقع وصول نمی شود عدالت چندان تحقق نمی یابد و ظرفیت های مالیاتی بالفعل با ظرفیت های مالیاتی بالقوه تفاوت قابل توجه دارد. هزینه وصول مالیات نیز بالاست و فرار مالیاتی در کشور امری متداول است. رفته رفته با افزایش رقابت بین المللی برای جذب سرمایه گذاری ها نرخ مالیات شرکت ها، روندی رو به نزول پیدا کرد به جای آن دولت ها به وضع و وصول مالیات کالاها و خدمات موظف شدند، مالیات کالا ها و خدمات یا به عبارتی دیگر، مالیات بر ارزش افزوده نوعی مالیات غیر مستقیم عام است که به صورت چند مرحله ای از اضافه ارزش کالاهای تولید شده یا خدمات ارائه شده در مراحل مختلف تولید و توزیع اخذ می شود. به عبارت دیگر مالیاتی است که در طول فرآیند تولید و خدمات از محل تولید تا فروش کالا به مشتری نهایی، مرحله به مرحله اخذ می شود