سیاه چاله های نخستین حاصل رمبش گرانشی گروهی از ناهمگنی ها در جهان اولیه هستند که ابعادشان از اندازه افق حادثه کوچکتر است. هرچند هنوز چنین اجرامی در آسمان رصد نشده اند، اما به طور بالقوه سیاه-چاله های نخستین می توانند جایگزین مناسبی برای ماده تاریک باشند و یا آثار قابل رصدی در تابش زمینه کیهانی و یا تشکیل ساختار در کیهان داشته باشند. سیاه چاله های نخستین در دوره های مختلف جهان اولیه بوجود می آیند و ومحدوده وسیعی از طول عمر و جرم را پوشش می دهند. پایان عمر این اجرام با تابش فوتون های بسیار پرانرژی همراه است که می تواند آثار قابل رصدی در تابش زمینه کهکشانی و فرا¬کهکشانی بجا بگذارد. در این رساله پس از ارائه مقدمه در مورد نسبیت عام و فیزیک سیاه چاله ها به سراغ موضوع سیاه چاله های نخستین می رویم و در مورد قید های کیهانی در رابطه با تشکیل آن ها و تابع توزیع جرم و رصد آن ها بحث می کنیم.