مقدمه و هدف: هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر هشت هفته بازی های اصلاحی بر کایفوزیس، تعادل پویا و ایستای کودکان سالم و کم توان ذهنی بود. مواد و روش ها: 20 دانش آموز سالم (میانگین: سن 07/1±10، قد 21/8±4/139 سانتی متر، وزن 9/5±9/34 کیلوگرم) و 20 دانش آموز کم توان ذهنی (میانگین: سن 9/1±2/12 سال، قد 6/9±2/149 سانتی متر، وزن 5/9±8/44) مقطع دبستان شهرستان کاشمر مبتلابه کیفوزیس به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. دو گروه کودکان کم توان ذهنی و سالم به طور تصادفی به دو گروه 10 نفره تجربی و کنترل، تقسیم شدند. قبل و بعد از اجرای پروتکل، زاویه کایفوز، تعادل ایستا و پویا به ترتیب به وسیله خط کش منعطف، تست لک لک و تست تعدیل شده ستاره (y) اندازه گیری شد. گروه تجربی (شامل 10 کودک کم توان ذهنی و 10 کودک سالم) یک دوره هشت هفته ای (سه جلسه در هفته) بازی های اصلاحی منتخب را انجام دادند. در این مدت، گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکردند. از نرم افزار 22spss و آزمون های تجزیه وتحلیل کوواریانس و t مستقل و وابسته در سطح معنی داری 05/0p? به منظور تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: هشت هفته بازی های اصلاحی بر بهبود میزان انحنای کایفوز و تعادل پویا کودکان کم توان ذهنی و سالم تأثیر دارد (05/0>p). در خصوص تأثیر پروتکل بر تعادل ایستا، در کودکان سالم تأثیر معنی دار وجود دارد (05/0>p)، درحالی که بر تعادل ایستا کودکان کم توان ذهنی تأثیر معنی داری مشاهده نشد (05/0<p). همچنین بین انحنای کایفوز دو گروه پس از هشت هفته بازی تفاوت وجود دارد (05/0>p) ولی بین تأثیر بازی ها بر تعادل پویا بین دو گروه تفاوت مشاهده نشد (05/0<p). و بین دو گروه تفاوت معنی داری در تعادل ایستا وجود دارد (05/0>p). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بازی های اصلاحی می تواند در بهبود ناهنجاری کایفوز و در شاخص هایی از تعادل کودکان کم توان ذهنی و سالم تأثیر بسزایی داشته باشد. و از آنجائی که در بعضی از متغیرها مانند تعادل، تفاوتی در تأثیرگذاری تمرینات بین دو گروه مشاهده نشد می توان از این تمرینات برای حضور فعال کم توانان ذهنی در شرکت به این بازی ها در کنار کودکان سالم و حضور بیشتر در اجتماع و درنتیجه تشویق به تحرک بیشتر این کودکان استفاده نمود.