تداخل یکی از چالش های اساسی ارتباطات بی سیم است. در شبکه های حسگر بی سیم نیز مادامی که ارسال های همزمان انجام شود، یک گره حسگر در حالت گیرندگی از فرستنده های اطراف تداخل را دریافت می کند. کاهش تداخل ایجاد شده در شبکه منجر به تصادم کم تر سیگنال های ارتباطی و به دنبال آن کاهش ارسال مجدد بسته ها می شود. بنابراین در شبکه های حسگر بی سیم، نیاز به زمان بندی در ارسال ها برای جلوگیری از تداخل می باشد. کاهش تداخل بطور غیرمستقیم مصرف توان و تاخیر را کاهش داده و طول عمر شبکه را افزایش می دهد. بنابراین، در روشهای مسیریابی چگونگی انتخاب گره های حسگر و میزان مصرف انرژی بسیار مهم است. در این رساله سعی در کاهش تاخیر کلی شبکه توسط ارسال های همزمان شده و به منظور کاهش تداخل در ارسال های همزمان در شبکه های حسگر بی سیم، ایده استفاده از الگوریتم ژنتیک مطرح شده و یک الگوریتم مسیریابی آگاه از انرژی به منظور ایجاد مصالحه ای بین پارامترهای تداخل، تاخیر و انرژی شبکه پیشنهاد گردیده است. برای داشتن ارسال هایی همزمان با کم ترین میزان تداخل، پیشنهاد شده است که ابتدا مجموعه حسگرهایی که می توانند ارسال همزمان داده انجام دهند توسط الگوریتم ژنتیک بصورت بهینه انتخاب شود. سپس با ترکیب الگوریتم های مسیریابی مبتنی بر جغرافیای شبکه که معیارهای تداخل و تاخیر در آنها لحاظ شده است با الگوریتم ژنتیک در راستای ایجاد بستر مناسب، مسیریابی انجام شده و داده ها از حسگرها به حسگر سر خوشه ارسال می گردد. نتایج شبیه سازی نشان می دهد در صورت ترکیب الگوریتم ژنتیک با روش های پیشین و انتخاب بهینه حسگرها در ارسال داده، تداخل در شبکه بطور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. علاوه بر این، مصالحه ی ایجاد شده بین تداخل و تاخیر در الگوریتم پیشنهادی آگاه از انرژی در حالی که افزایش طول عمر را درپی دارد، از نظر تاخیر و تداخل هم عملکرد مطلوبی خواهد داشت.