نام پژوهشگر: معصومه نعمتی وردینی
معصومه نعمتی وردینی امیر ارشاد لنگرودی
طبق اطلاعات به دست آمده از کاوش های باستان شناسان صنعت شیشه سازی در ایران پیشینه ای طولانی دارد. صنعت شیشه در دوره ی اشکانی و ساسانی نیز رونق داشته اما متأسفانه تعیینمحل ساخت، قدمت و اصالت بیشتر آثار متعلق به این دوره ها مورد ابهام است. با توجه به اینکه نحوه ی دسترسی به ظروف شیشه ای مورد مطالعه در موزه ی مقدم، خریداری ذکر شده است بنابراین در این پروژه سعی شده است تا با مطالعه ی تطبیقی این آثار با سایر ظروف شیشه ای موزه ها و مطالعات کتابخانه ای، از نظر تکنیک ساخت، فرم بدنه، گردن، لبه و رنگ دوره ی ساخت آنها به صورت حدودی مشخص شود. هم چنین با نمونه برداری از ظروف و آنالیز آنها با دستگاه sem، عناصر موجود در آنها بررسی شده و با کمک اطلاعات به دست آمده از فن شناسی، آسیب شناسی شدند که به نظر می رسد بیشتر آسیب ناشی از قرارگرفتن این شیشه ها در محیط مرطوب است و بیشتر این ظروف شیشه ای دچار بیماری شیشه ی گریان و قوس و قزحی شدن هستند. بنابراین راهکاری که برای حفاظت این آثار ارائه شده است استفاده از ویترین هایی است که با نانو پوشش داده شده و دما و رطوبت آنها ثابت باشد. ضمن اینکه هواکش هایی در فضای موزه نصب شود که آلودگی ناشی از محیط را تصفیه کند.
معصومه نعمتی وردینی امیر ارشاد لنگرودی
طبق اطلاعات به دست آمده از کاوش های باستان شناسان صنعت شیشه سازی در ایران پیشینه ای طولانی دارد. صنعت شیشه در دوره ی اشکانی و ساسانی نیز رونق داشته اما متأسفانه تعیین محل ساخت، قدمت و اصالت بیشتر آثار متعلق به این دوره ها مورد ابهام است. با توجه به اینکه نحوه ی دسترسی به ظروف شیشه ای مورد مطالعه در موزه ی مقدم، خریداری ذکر شده است بنابراین در این پروژه سعی شده است تا با مطالعه ی تطبیقی این آثار با سایر ظروف شیشه ای موزه ها و مطالعات کتابخانه ای، از نظر تکنیک ساخت، فرم بدنه، گردن، لبه و رنگ دوره ی ساخت آنها به صورت حدودی مشخص شود. هم چنین با نمونه برداری از ظروف و آنالیز آنها با دستگاه sem، عناصر موجود در آنها بررسی شده و با کمک اطلاعات به دست آمده از فن شناسی، آسیب شناسی شدند که به نظر می رسد بیشتر آسیب ناشی از قرارگرفتن این شیشه ها در محیط مرطوب است و بیشتر این ظروف شیشه ای دچار بیماری شیشه ی گریان و قوس و قزحی شدن هستند. بنابراین راهکاری که برای حفاظت این آثار ارائه شده است استفاده از ویترین هایی است که با نانو پوشش داده شده و دما و رطوبت آنها ثابت باشد. ضمن اینکه هواکش هایی در فضای موزه نصب شود که آلودگی ناشی از محیط را تصفیه کند.