هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان رضامندی زوجیت در زوجهای خویشاوند و غیرخویشاوندی در شهر تهران است. روش: جامعه آماری این پژوهش را تمامی زوجهای شهرتهران که فرزندانشان در سال تحصیلی93 – 92 در مدارس تهران درس می خوانند، تشکیل دادند. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شده که در نهایت 500 نفر (250) زوج در این پژوهش شرکت نمودند، برای گرد آوری داده ها از پرسشنامه رضایت زوجیت افروز (1389) استفاده شد. پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای و توصیفی می باشد. نتایج: داده های بدست آمده از روش anova برای مقایسه جنس و نوع ازدواج، وتحلیل واریانس یک راهه بر اساس سن و تحصیلات و t دو گروه مستقل برای مقایسه نمره رضامندی بر اساس جنس و نوع ازدواج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که در تمام خرده مقیاسها رضامندی زوجیت در زوج مرد بیشتر از زوج زن است. همچنین نمره رضامندی زوجیت در ازدواج خویشاوندی و غیر خویشاوندی معنا دار نیست ولی در بین نسبتهای خویشاوندی دخترخاله پسرخاله ،دخترعمه پسردایی،دختردایی پسرعمه ودخترعو پسرعمو بالاترین رضامندی مربوط به ازدواج دختر عمو و پسر عمو میباشد. همچنین با افزایش سن میزان رضامندی افزایش می یابد و میزان رضامندی در افراد بالای 50 سال بیشتر است. همچنین تحصیلات بر رضامندی تاثیر عکس داشته و افرادی که تحصیلات پایین تر از دیپلم دارند، میزان رضامندی در آنها بیشتر است از افرادی که تحصیلات بالاتراز دیپلم دارند.