بدیع یکی از شاخه های اصلی علوم بلاغت است که از وجوه تحسین کلام بحث می کند.در این پایان نامه صنایع لفظی و معنوی به کار رفته در دیوان نشاط با دقت بررسی گردیده و نتیجه که به صورت آماری(تعداد و درصد) ارائه شده است نشان می دهد که در بدیع لفظی بسامد روش تجنیس با اندک تفاوتی از دو مورد دیگر بیشتر است. در روش تکرار،تصدیر و در روش تسجیع،سجع متوازی بالاترین بسامد را به خوداختصاص داده اند.در بدیع معنوی روش تناسب بیشترین بسامد را دارد. کاربرد دیگر روش های بدیع معنوی بسیار نادر است.در مجموع این پایان نامه نشان می دهد که دوسوم صنایع بدیعی به کاررفته در دیوان نشاط صنایع لفظی است.