این تحقیق سعی دارد تاثیر خودمدیریتی بر توانمندسازی کارکنان را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. فرضیه اصلی مورد مطالعه عبارت است از: خودمدیریتی بر توانمندسازی کارکنان دانشگاه شاهرود تاثیر دارد. متغیر مستقل، خودمدیریتی است که مولفه های آن عبارتند از: تعیین تجسم عملکرد موفقیت آمیز، تعیین هدف شخصی، گفتگو با خود، خودتشویقی، خودتنبیهی، تمرکز بر پاداش های طبیعی، کمک به خویشتن، ارزیابی باورها و فرضیات، خودنگری و متغیر وابسته توانمندسازی می باشد. جامعه آماری این تحقیق را کارکنان دانشگاه شاهرود تشکیل می دهند که 800 نفر می باشد و حجم نمونه از طریق فرمول کوکران 260 نفر بدست آمد. روش جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه خودمدیریتی 34 سوالی هاوتون و نک و پرسشنامه توانمندسازی 15 سوالی اسپریتزر و میشرا می باشد. روش های تجزیه و تحلیل با استفاده از آزمون های آلفای کرونباخ، کولموگروف – اسمیرنوف، تحلیل عاملی تائیدی و تحلیل مسیر صورت پذیرفت. نتایج آزمون ها نشان داد خودمدیریتی (تعیین تجسم عملکرد موفقیت آمیز، تعیین هدف شخصی، گفتگو با خود، خودتشویقی، خودتنبیهی، تمرکز بر پاداش های طبیعی، کمک به خویشتن، ارزیابی باورها و فرضیات، خودنگری) بر توانمندسازی کارکنان تاثیر دارد.