منطقه زاگرس مرکزی با داشتن جاذبه¬های بی¬نظیر طبیعی دارای توانمندی بالایی برای جذب گردشگران داخلی و خارجی و احیای اقتصاد ساکنان این منطقه می¬باشد. لکن به¬دلایل متعددی این ظرفیت عظیم تا کنون آن¬طور که باید مورد استفاده قرار نگرفته است¬ و این منطقه نتوانسته است جایگاه واقعی خود را در عرصه صنعت گردشگری و جذب گردشگران محلی، ملی و بین المللی به¬دست آورد. در پژوهش حاضر هدف اصلی آن است تا با به¬کارگیری فرآیند برنامه¬ریزی راهبردی، ضمن شناخت، معرفی و بررسی منطقه و قابلیت¬های گردشگری آن، به¬منظور بهبود و توسعه گردشگری پایدار در منطقه راهبردهای مناسب و کاربردی، طراحی و پیشنهاد شود. بدین منظور جهت بررسی منطقه و جمع آوری اطلاعات میدانی از پرسشنامه و مصاحبه حضوری با مسئولین و افراد محلی صورت گرفته است. در این فرآیند با بررسی قابلیت¬ها و فرصت¬های گردشگری منطقه، بدلیل ضعف¬ها و محدودیت¬های بسیاری که ناشی از عدم توجه مسئولین به گردشگری منطقه می¬باشد، این نتیجه به¬دست آمده است که در حال حاضر نباید بدنبال توسعه گردشگری و اتخاذ راهبردهای تهاجمی برای این صنعت در منطقه بود و باید با اتخاذ راهبردهای محافظه کارانه، وضع موجود را پایدار و بهبود بخشید. لذا راهبردهایی با رویکرد محافظه کارانه طراحی گردید و در نهایت راهبرد wt1 که راهبردی محافظه¬کارانه- تدافعی می¬باشد در اولویت ¬اول قرار گرفت. این راهبرد بدنبال آن است تا با ایجاد کارگروهی از میان مسئولین محلی و استانی گره از مشکلات سازمانی و اداری صنعت گردشگری منطقه بگشاید و اقدامات و برنامه¬های سازمان¬های متعدد متولی را با یکدیگر هماهنگ و منسجم نماید. به طبع این راهبرد بسیاری از مشکلات فعلی نظیر عدم استقبال سرمایه¬گذاران بخش خصوصی، عملکرد ضعیف موسسات گردشگری، نایسامانی¬های شهری از قبیل انباشت زباله¬ها و اسکان¬های غیررسمی، اطلاع ناکافی مردم و گردشگران از جاذبه¬ها و درآمدزایی صنعت گردشگری و بسیاری دیگر از مسائل برطرف خواهدشد و یا کاهش خواهد یافت.