مقدمه: درمان راه حل محور، یک رویکرد مشارکتی و غیر آسیب شناسی برای درمان است که بر یافتن راه حل ها توسط مراجع با کمک درمانگر تاکید دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثر بخشی درمان راه حل محور بر کاهش تعارض بین مادران و نوجوانان پسر می باشد. مواد و روش ها: روش پژوهش، آزمایشی می باشد و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری، کلیه مادران ساکن شهر بجنورد اند که دارای فرزندان پسر دبیرستانی در سال تحصیلی 93- 92 می باشند. روش نمونه گیری، در دسترس است. ابتدا 100 نفر از مادرادن دو دبیرستان پسرانه بجنورد پرسشنامه رفتار تعارض رابین و فاستر (cbq20) را تکمیل نمودند. سپس از بین آنها، 24 نفر که دارای بیشترین تعارض با نوجوانان پسر خود بودند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس مادران گروه آزمایش در شش جلسه یک و نیم ساعته درمان گروهی راه حل محور شرکت کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss، نسخه 21 و از روش های آمار توصیفی و تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد درمان کوتاه راه حل محور تعارض والد- نوجوان را در مرحله پس آزمون (p<0.0001، f=32/99) به طور معناداری کاهش داده است. بحث و نتیجه گیری: می توان از رویکرد راه حل محور به عنوان یک روش مداخله ای موثر در کاهش تعارض والد- نوجوان سود جست.