هدف پژوهش حاضر بررسی استعداد آسیب احساسی در بیماران قلبی عروقی با توجه به نقش پیش بین صفات شخصیتی بود. طرح پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. نمونه پژوهش شامل 80 نفر از بیماران قلبی عروقی بود که به صورت در دسترس از بین بیماران بستری در بخش قلب بیمارستان امام خمینی تهران انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس استعداد آسیب احساسی و پرسشنامه سرشت و منش کلونینجر استفاده شد. متغیرهای بالینی شامل نوع بیماری قلبی عروقی و طول دوره¬ی درمان و متغیرهای جمعیت شناختی سن و جنس نیز بررسی گردید. داده های پژوهش با روش¬های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام و تحلیل واریانس یک راهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین استعداد آسیب احساسی با سه عامل شخصیتی آسیب¬گریزی، پاداش وابستگی و خودفراوری همبستگی مثبت وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که بهترین ترکیب برای پیش¬بینی آسیب احساسی آسیب¬گریزی و پاداش وابستگی می باشد. در مجموع یافته های پژوهش نشان داد که هرچه آسیب گریزی، پاداش وابستگی و خودفراوری افزایش می¬یابد، استعداد آسیب احساسی هم شدیدتر می-شود و می¬توان با آسیب گریزی و پاداش وابستگی، استعداد آسیب احساسی را در بیماران قلبی عروقی به خوبی پیش بینی کرد.