میانقاب های آجری غیر مسلح بطور گسترده ای در ساختمان ها به عنوان دیوار پیرامونی ساختمان ها و جداکننده فضاهای داخلی مورد استفاده قرار می گیرند. وجود میانقاب در یک ساختمان باعث تغییرات مقاومت، سختی، پریود و بطور کلی عملکرد لرزه ای ساختمان میشود. به علت وجود نیروی اندرکنشی بین قاب و میانقاب، ظرفیت باربری و سختی قاب مرکب نسبت به قاب تنها افزایش می یابد. معمولاً در فرآیند تحلیل و طراحی، ساختمان های بتنی صرفا به صورت قاب هایی متشکل از اعضای اصلی سازه ای از قبیل تیرها، ستون ها و دیوارهای برشی در نظر گرفته شده و از نقش میانقاب در روند تحلیل و طراحی ساختمان ها صرفنظر می شود. بررسی های قبلی در خصوص ساختمان های موجود در کشور خصوصاً ساختمان های نیم اسکلت نشان داده است که وضعیت میانقاب های موجود در کشور شرایط کاملاً متفاوتی با فرضیات مدل های رفتاری موجود در آئین نامه ها و تحقیقات قبلی دارد که عموماً در خارج از کشور توسعه یافته اند. مواردی مانند عدم درنظرگیری بار ثقلی و نادید گرفتن اثر محلی میانقاب بر روی سازه، از دیگر کاستی های مدلهای پیشین میباشد. لذا شناسایی این پارامترها و ارائه ی مدل جامع رفتاری که تاثیر این عوامل را به صورت جامع تری در برگیرد، هدف این تحقیق قرار گرفته است. مطالعات انجام گرفته در این تحقیق را میتوان به دو بخش کلی تقسیم بندی کرد: در بخش اول با استفاده از نرم-افزار com3 به بررسی پارامترهای موثر در رفتار قاب مرکب و مواردی همچون پدیده ی ستون کوتاه، مسلح کردن قاب مرکب توسط دوخت میانقاب به قاب و طول مهاری در اتصال ستون و تیر قاب پرداخته شده است. در بخش دوم با جایگزین کردن میانقاب با دستک فشاری، مدلی پیشنهاد میشود که سعی شده است نواقص مدلهای پیشین را تا حدی رفع کند. این مدل شامل چند پارامتر و نقطه کلیدی شامل سختی اولیه، نقطه ترک خورگی، سختی ثانویه، ظرفیت بیشینه و نقطه گسیختگی میباشد.