در طراحی سازه های بتن مسلح یکی از عوامل کنترلی، تغییر مکان نسبی می باشد. با توجه به آئین نامه 2800 ایران، تغییرمکان نسبی واقعی طرح در محل مرکز جرم هر طبقه نباید از مقادیر مندرج در آئین نامه بیشتر شود. همچنین مطابق این آیین نامه در کنترل تغییر مکان های نسبی طبقات، مقدار برش پایه طراحی ساختمان را می توان بدون در نظرگیری محدودیت های مربوط به زمان تناوب اصلی ساختمان تعیین کرد. به عبارت دیگر می توان مقدار زمان تناوب اصلی سازه را بدون توجه به محدودیت 25/1 برابر زمان تناوب روابط تجربی آئین نامه در نظر گرفت. که این امر موجب کاهش برش پایه و سهولت در پاسخگویی سازه در طراحی می گردد. در این تحقیق هدف ارزیابی سازه های کنترل شده با ضوابط تغییر مکان نسبی که در فوق بدان اشاره گردید می باشد. پس از انتخاب سیستم های سازه ای بتن مسلح با قاب خمشی متوسط 4, 8, 12, 16 طبقه و مدلسازی آن ها، تحلیل خطی و تحلیل پوش اور و تاریخچه زمانی بر روی مدل ها انجام گرفت. پاسخ عملکردی تحلیل استاتیکی غیر خطی شامل منحنی ظرفیت و نقاط عملکردی به دست آمد. بررسی نتایج تحلیل های غیر خطی استاتیکی حاکی از این است که سازه های مذکور سطح عملکرد ایمنی جانی مورد انتظار آیین نامه را تامین نمی نماید. همچنین تحلیل دینامیکی غیر خطی در برابر 7 رکورد زلزله نشان داد که مهم ترین دلیل پاسخگویی و عدم پاسخگویی سازه های طرح شده بر مبنای شتاب طرح آیین نامه مربوط به محتوای فرکانسی و پهنای باند فرکانسی طیف های حاصل از رکوردهای مورد مطالعه می باشد.