چکیده آنچه که در این پایان نامه، مورد بحث قرار گرفته این است که مبنای فقهی، حقوقی مشارکت اجتماعی و سیاسی زنان چیست و آیا زنان، حق مشارکت در مسائل سیاسی اجتماعی جامعه خود را دارند؟ و در پاسخ آن با روش توصیفی تحلیلی و استفاده از اسناد کتابخانه ای و نظریات فقها مسئله را مورد بررسی قرار می دهیم. با تحلیل و بررسی ادله شرعی و کنار هم نهادن دلایل مخالفین و موافقین مشارکت سیاسی اجتماعی زنان، این نتیجه به دست می آید که ادله مخالفین، یا دلالت بر نفی حق و عدم صلاحیت زنان برای، شرکت در امور سیاسی اجتماعی جامعه را، ندارد و یا به این بحث مرتبط نیست.از سوی دیگر، با استفاده از، دلایل موافقین، میتوان صلاحیت زنان را در ایفای نقش سیاسی اجتماعی در جامعه ثابت کرد. البته باید توجه داشت، که، زن به عنوان موثرترین فرد در اصلاح خانواده، با رعایت وظایف و نقش اصلی خود در رابطه با خانواده و تربیت فرزندان، در زمانی که ضرورت اقتضا نماید، حق مشارکت در مسائل سیاسی اجتماعی، جامعه خود را دارد، البته به غیر از اموری که مستلزم ولایت زن باشد، که در این امور، ولایت زنان نافذ نمی باشد. افزون براینکه، قوانین موضوعه جمهوری اسلامی ایران نیز،که برگرفته از فقه امامیه است، در قانون اساسی و سایر قوانین، مانند قانون مدنی و قانون کار، قوانین متعددی، در حمایت از زنان، در رابطه با مشارکت سیاسی اجتماعی آنان، دارد و ممنوعیتی برای حضور زن وجود ندارد. واژگان کلیدی: مشارکت- مشارکت سیاسی- مشارکت اجتماعی- قوانین موضوعه- فقه امامیه- حقوق زنان.