هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان شناختی-رفتاری مبتنی بر حضور ذهن و رفتار درمانی بر انزال زودرس و اضطراب مردان مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر سنندج بود. طرح پژوهش یک طرح آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه بود. نمونه پژوهش 30 نفر از مردان دارای انزال زودرس بر اساس ملاک هایdsm-iv-tr بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند و در سه گروه شناختی-رفتاری مبتنی بر حضور ذهن، رفتار درمانی و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی ها پرسشنامه اضطراب بک و شاخص انزال زودرس را در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه را تکمیل کردند. همچنین از آزمودنی ها خواسته شد تا در هر سه مرحله ارزیابی، سه مرتبه زمان نهفتگی انزال درون واژنی (ielt) خود را به وسیله کرنومتر اندازه گیری کنند. داده های حاصل از پژوهش با روش تحلیل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین اثربخشی دو روش درمانی بر کاهش نشانه های انزال زودرس و افزایش ielt و اضطراب در مرحله پس آزمون وجود دارد و رفتار درمانی بیشترین اثربخشی را دارد. در مرحله پیگیری تنها اثر رفتار درمانی بر انزال زودرس و ielt ماندگار بود و اثر درمانی شناختی-رفتاری مبتنی بر حضور ذهن از بین رفته بود. در کاهش اضطراب، در مرحله پیگیری، اثر هر دو روش درمانی از بین رفته بود.