ایران پس از مدتها هرج و مرج و غارت و ناامنی و تفرقه و اختلافات داخلی و حملات متعدد خارجی،سرانجام در دوره صفویه یکپارچه گشت و از نظر مذهبی ، سیاسی ، حکومتی و اداره کشور متحد گردید. در این میان، علاوه بر نقش شاهان صفوی به خصوص شاه عباس اول،باید از نقش بی بدیل و موثر علما و دانشمندانی همچون شیخ بهایی یاد کرد که در تقویت بنیه های علمی و اعتقادی و گسترش معماری و طراحی مفید تأثیرگذار بوده اند. شیخ بهایی با تکیه بر قرآن و سنت و اعتقادات ناب شیعی و کاربست دانش سرشار خویش، توانست علاوه بر حفظ حکومت وقت و کمک در ساماندهی اداره کشور،نقشی موثر در اعتلای فرهنگ وتمدن اسلامی در زمینه های مختلف داشته است. عواملی چون داشتن خانواده ای دانش مدار و مومن، تکیه بر مبانی اصیل دین،اهتمام به یکپارچگی و اتحاد نوپیدای ایران، تلاش برای حفظ موقعیت و جایگاه مذهب شیعه و کمر همت بستن برای تلاشی جهادی در راستای رشد همه جانبه علمی و فنی و دینی و مهیا کردن زمینه های پیشرفت و مقابله با هجمه-های دشمنان خارجی، از شیخ بهایی الگویی ذوفنون ساخته که نه تنها در عصر خود، بلکه در نسل های بعدی توانست به نمادی از دینداری و پیشرفت در زمینه های مختلف تبدیل گردد. کلید واژه ها: شیخبهایی،فرهنگ و تمدن اسلامی،صفویه