امروزه بهره گیری از نقش محافظت آنتی اکسیدانی در سلامت انسان، یکی از روش های درمان به شمار می رود. برای این منظور از گیاهان که سرشار از ترکیبات آنتی اکسیدان هستند استفاده می شود، ترکیباتی که قادر به مقابله با آسیب های ناشی از گونه های فعال اکسیژن و نیتروژن هستند. از آنجا که اجزای مختلف گیاه ریواس در مناطق مختلف ایران مصرف خوراکی ودارویی دارد، در این پژوهش فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره های آبی برگ، دانه و دم برگ آن مورد مطالعه قرار گرفت. پس از استخراج عصاره ی آبی بخش های مختلف گیاه، قدرت آنتی اکسیدانی آنها با روش های فعالیت آنتی اکسیدانی کل، قدرت احیاکنندگی آهن، فعالیت جاروب رادیکال های آزاد (dpph) و آزمایش تعادل پرواکسیدان -آنتی اکسیدان مورد بررسی قرار گرفت و هم چنین محتوای فنلی و فلاوونوئیدی تام با استفاده از گالیک اسید و کوئرسیتین به عنوان استاندارد سنجیده شد. نتایج ما نشان داد؛ دانه ی ریواس بیش ترین محتوای فنولی ( 128/0 ± 59/562 میکروگرم اکی والان گالیک اسید در میلی گرم عصاره خشک) را دارا ست. علاوه بر آن، عصاره ی دانه در توانایی احیا کنندگی آهن، جاروب رادیکال های dpph ( ic50 = 31/995 میکروگرم) و تعادل پرواکسیدان-آنتی اکسیدان نسبت به همان مقدار از عصاره ی دم برگ و برگ فعالیت بالاتری را نشان داد. فعالیت آنتی اکسیدانی کل با افزایش میزان غلظت عصاره دانه افزایش نشان داد. از سوی دیگر توانایی حفاظتی عصاره ی آبی دانه از dna در برابر آسیب ناشی از استرس اکسیداتیو و ترمیم پس از القای استرس اکسیداتیو توسط aaph (2,2-azobis(2-amidino-propane) dihydrochloride ) مورد بررسی قرار گرفت. بررسی ها نشان داد با افزایش میزان عصاره، قدرت حفاظت و ترمیم dna افزایش یافت. بنابراین ریواس می تواند به عنوان یک منبع آنتی اکسیدان طبیعی با توانایی خوبی در محافظت از dna در مقابل آسیب اکسیداتیو در نظر گرفته شود.