نوآوری از جمله مفاهیمی است که بعنوان نیروی محرّکه عمده اقتصاد در نظر گرفته می شود و عامل مهمی در رشد اقتصادی است، از این رو، عواملی نیز که منتهی به نوآوری می گردند، در نظر سیاستگزاران مهم انگاشته می شوند. یکی از این عوامل سرمایه مذهبی است. سرمایه مذهبی را به دو بخش سرمایه مذهبی فردی و سرمایه مذهبی اجتماعی تفکیک می کنیم. تأکید ما در این پژوهش بر سرمایه مذهبی فردی است. منظور از نوآوری در این پژوهش انجام کارهای علمی دارای نوآوری از سوی دانشجویان است. هدف از این پژوهش، برآورد اثر سرمایه مذهبی بر نوآوری در میان دانشجویان دکتری دانشگاه تربیت مدرس است. در این پژوهش برای سنجش سرمایه مذهبی از تکنیک ژنراتور موقعیت استفاده کردیم. این تکنیک با استفاده از پرسش نامه ،سطح دسترسی به منابع اجتماعی موجود در شبکه های فردی را می سنجد. روش انجام پژوهش مطالعات اسنادی و همچنین مصاحبه مکتوب با انجام پیمایش می باشد. جامعه مورد بررسی دانشجویان دکتری دانشگاه تربیت مدرس می باشند که تا پایان سال تحصیلی (92-93) در این دانشگاه مشغول به تحصیل هستند، که بررسی موردی بر روی دانشجویان دانشکده های علوم انسانی(550 نفر)، علوم پزشکی(400نفر)، فنی-مهندسی(250نفر) و مدیریت و اقتصاد(200نفر) است که پرسش نامه در میان آنها توزیع شد و در نهایت بعد از حذف پرسش نامه های ناقص 515 پرسش نامه مورد بررسی قرار گرفت. در محاسبات آماری از نرم افزار spss18 استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات این پژوهش از روش olsوبا استفاده از نرم افزار اقتصادسنجی ایویوز انجام شده است. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان می دهد که در جامعه مورد بررسی، بر مبنای تکنیک ژنراتور موقعیت، به طور کلی دسترسی به منابع سرمایه مذهبی در میان مردان، افراد متأهل، دانشجویان حوزه (طلبه)، نخبگان و دانشجویان رشته های علوم انسانی از دیگران بیشتر است. در بخش پایانی پژوهش نیز از یک سو اثرات شاخص های مختلف سرمایه مذهبی بر نوآوری و از سوی دیگر اثر رشته های تحصیلی مختلف بر نوآوری برآورد شد.نتایج حاصل از تخمین مدل ها نشان داد که تمامی شاخص های سرمایه مذهبی اثر مثبت و معناداری بر نوآوری دارند. البته قابل توجه است که سرمایه مذهبی پرستیژ بالا نسبت به سرمایه مذهبی پرستیژ پایین اثر بیشتری بر نوآوری دارد. همچنین تحصیل در رشته های علوم انسانی و علوم پزشکی باعث افزایش میزان نوآوری های علمی و تحصیل در رشته های مدیریت و اقتصاد باعث کاهش این نوآوری ها می شود.همچنین تحصیل در رشته های فنی – مهندسی اثر معناداری بر نوآوری های مذکور ندارد.