این تحقیق باهدف بررسی تراکم و فراوانی طولی میگوی سفید سرتیز (metapenaeus affinis) و تعیین cpue (صید به ازای واحد تلاش آن) آن در سواحل استان بوشهر (خلیج فارس) در فصل صید میگو سال 1392 انجام شد. نمونه برداری از میگوها به روش تصادفی در سه طبقه عمقی کمتر از 10 متر، 10-20 متر و 20-30 متر انجام گرفت. در پایان 24 فقره ترال کشی، گونه های میگوی سفید سرتیز (m.affinis)، میگوی ببری سبز (penaeus semisulcatus)، میگوی کیدی یا خنجری (parapenaeopsis stylifera)، میگوی گل باقلی یا ویولن زن (m.stridulans) و میگوی تراکی (trachypenaeus granulosus) ترکیب صید میگو را تشکیل دادند. میگوی سفید سرتیز با میانگین 11/22±82/59 کیلوگرم بر مایل مربع دریایی (kg/nm2) بعد از میگوی ببری سبز غالبیت صید را به خود اختصاص داد. همچنین میزان زیست توده (biomass) میگوی سفید سرتیز، ببری سبز، خنجری، ویولن زن و تراکی در آب های استان بوشهر به ترتیب 43/191، 749/3284، 084/15، 977/0 و 32/3 تن تخمین زده شد. میزان cpua (صید در واحد سطح) میگوهای سفید سرتیز صیدشده در عمق 10-20 متر با دو عمق کمتر از 10 متر و 20-30 متر اختلاف معنی داری داشت (05/0>p). میانگین میزانcpue میگوی سفید سرتیز 942/1±054/1 کیلوگرم در ساعت برآورد گردید. بین میزان cpue میگوی سفید سرتیز در عمق 10-20 متر با دو عمق کمتر از 10 متر و 20-30 متر اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0>p). نسبت جنسی میگوهای ماده به نر سفید صیدشده در کل ایستگاه ها 14/1 برآورد شد. پراکنش طولی جنس های نر و ماده میگوی سفید سرتیز باهم تفاوت معنی داری داشتند (05/0>p). مقایسه توزیع فراوانی طولی میگوی سفید سرتیز (m.affinis) با آزمون کولموگروف- اسمیرنوف بین سه طبقه عمقی کمتر از 10 متر، 10-20 متر و 20-30 تفاوت معنی داری داشت (05/0>p). نتایج نشان داد مناسب ترین عمق جهت تمرکز تلاش صیادی عمق 10-20 متر بوده است. در دهه اخیر میزان ساحل آوری میگو نوسان کمی داشته و با توجه به پیشرفت تلاش صیادی و تکنولوژی صید می توان گفت ذخایر میگوی خلیج فارس در طول دهه اخیر کاهش پیداکرده است.