انقلاب اسلامی، اهداف و قانون اساسی آن از یک طرف و گسترش زندگی شهر نشینی از طرفی دیگر همگان را به بهره مندی از الگویی جدید سوق داده است. با نظارت کارشناسان و تتبع در نهج البلاغه امام علی (ع)، بررسی می کنیم که ویژگی حکومت محلی در سیره امام علی (ع) چه بوده است؟ سیاست های مهم برای مدیران، نظارت در سطوح مختلف مدیریتی، و نیز اجرایی شدن سیاست ها، برنامه ریزی و سازماندهی، روابط شهروندان اعم از مسئولین و مردم، سطح ارتباط با سایر شهرها و مناطق و سرانجام، رابطه با حکومت مرکزی چگونه بوده؟ در این تحقیق از روش کیفی کیفی استفاده شده که در کیفی اوّل (اسنادی) از کتاب شریف نهج البلاغه و در کیفی دوم (متمرکز) از خبرگان پژوهشگر بهره برده ایم . نمونه آماری در مطالعه اسنادی و نیز گروه متمرکز کاملاً هدفمند بوده و با توجه به تجربه و معلومات با این رشته، انتخاب شده است، که از روش کدگذاری باز جهت تحلیل داده ها استفاده شده و بروش توصیفی نگاشته شده است که در پایان یافته های تحقیق 4 مقوله اصلی ذیل می باشد: الف)وظایف و تکالیف حکومت با مردم ب)وظایف و تکالیف مردم نسبت به حکومت ج) وظایف و تکالیف حکومت با کارگزاران (حکومت مرکزی با حکومت محلی) د)تکالیف و وظایف مردم و حاکمان بطور متقابل با توجه به تعریف و معیارهای حکومت محلی( بوسیله سازمان ملل ) ، تطابق کاملی میان یافته های تحقیق و آن معیارها وجود ندارد؛ درحالیکه اشتراکات وسیعی نیز وجود دارد؛ اصرار فراوان تدوین کنندگان تعریف حکومت محلی سازمان ملل به زندگی مناسب برای انسان بدون تاکید مناسب بر ملاحظات قومی و مذهبی شهروندان می باشد در حالیکه در راهنمایی های علی(ع) ، شهر و شهروندی در راستای هدف از خلقت دیده شده است. پیشنهاد ما در حوزه کاربردی ، دقت در انتخاب افراد و نظارت آشکار و پنهان و عقل گرایی و در حوزه پژوهش، توجه به سیره عملی آن حضرت علاوه بر سخنان و نیز بررسی تأثیر اوامر مدیریتی ایشان قبل و بعد از حکومت و نحوه اولویت بندی راهنمائی های مدیریتی آن حضرت است.