با توجه به نقش و اهمیت مدیریت واحدهای زراعی، استفاده از مدل های برنامه ریزی ریاضی در تعیین الگوی کشت بهینه نقش بسزایی دارند بنابراین در این مطالعه از برنامه ریزی ریاضی آرمانی فازی چند هدفه برای تعیین الگوی بهینه کشت دشت لیشتر استفاده شد. این پژوهش شامل دو نوع داده مقطعی و سری زمانی می باشد. داده های مقطعی از طریق مصاحبه ساختار مند با تعداد 106 بهره بردار گزینش شده بطور تصادفی از جامعه آماری بهره برداران محصولات زراعی بخش لیشتر و داده های سری زمانی از دستگاه های دولتی محلی متولی بخش کشاورزی جمع آوری و با نرم افزار win qsb تجزیه و تحلیل شد. الگوی کشت با استفاده از برنامه ریزی آرمانی فازی با دو رهیافت افزایش بازده برنامه ای تولیدکننده و افزایش پایداری منابع طبیعی محاسبه گردید که نتایج نشان داد در هر دو رهیافت عوامل تولید در بخش زراعی منطقه لیشتر بهینه تخصیص نیافته و الگوی کشت فعلی منطقه بهینه نیست.