توانایی باکتری ها در تحمل phهای پایین از جمله خصوصیات مهمی است که به زنده مانی باکتری در محیط های مختلف کمک می نماید. لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای o157:h7 توانایی زیادی در زنده مانی در محیط های اسیدی دارد. در مطالعه حاضر توانایی هسپریدین و عصاره پوست پرتقال جهت حساس کردن لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای o157:h7 به شرایط اسیدی مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور سلول های لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای o157:h7 (با تعداد تقریبی 105 واحد تشکیل دهنده کلنی در میلی لیتر) به محیط tsb با ph برابر با 4 یا 5 ایجاد شده به وسیله اسیدهای استیک یا لاکتیک و حاوی غلظت های 05/0 و 1/0 درصد از هسپریدین یا غلظت های 5/0 و 1 درصد از عصاره پوست پرتقال تلقیح شدند. تعداد باکتری های زنده قبل و پس از 6 ساعت مواجهه با محیط به روش کشت سطحی بر روی محیط tsa شمارش گردید. بر اساس نتایج این تحقیق غلظت 05/0 درصد هسپریدین و 5/0 درصد عصاره پوست پرتقال تأثیری بر میزان زنده مانی باکتری های لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای o157:h7 در شرایط اسیدی مورد آزمایش نداشتند (05/0<p)، اما غلظت های 1/0 درصد هسپریدین و 1 درصد عصاره پوست پرتقال توانستند سلول های لیستریا مونوسیتوژنز را به phهای 4 و 5 ایجاد شده توسط اسید لاکتیک و اسید استیک حساس تر کنند (05/0>p). نتایج مشابهی در مورد اشریشیا کلای o157:h7 به دست آمد. بنابراین غلظت های 1/0 درصد هسپریدین و 1 درصد عصاره پوست پرتقال می توانند میزان غیرفعال شدن باکتری های لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای o157:h7 طی مواجهه با phهای پایین و اسیدهای آلی را افزایش دهند.