گسترش مدرنیزم و آغاز موج سوم (عصر فراصنعتی) به عنوان دست آورده های فراگیر قرن بیستم همه ی ابعاد زندگی را تحت تأثیر قرار داد. هنر و ادبیات نیز چنان نمودهایی از جامعه، در تلاش به سوی همگامی و هماهنگی با آن قرار گرفت. حاصل این هماهنگی و تأثیرپذیری پدید آمدن گونه ای نو در داستان به نام مینی مالیسم است که با تکیه بر ایجاز بیش از حد، سعی در هماهنگی با سرعت سیر زندگی دارد. مینی مالیسم در ادبیات غرب پدیده ای جدید محسوب می شود، با وجود این در ادبیات کلاسیک ایران نمونه های فراوانی می توان یافت که از بسیاری جهات قابل انطباق با این گونه ی ادبی جدید باشند. این انطباق در گلستان سعدی به وضوح روشن است. در این پژوهش محقق با بررسی جلوه های حکایات گلستان سعدی که با داستان های مینی مالیست انطباق دارد آن را دسته بندی و استخراج کرده و به تناسب دسته بندی تجزیه و تحلیل می کند. و با این بررسی می توان به درک تازه ای از ساختار داستان ها و حکایات کلاسیک گلستان دست یافت.