هدف از پژوهش حاضر ساخت و هنجاریابی آزمونی بود که بتواند میزان بازگشت فرد به اعتیاد را پیش بینی کند. این پژوهش از نوع توصیفی بوده و جامعه آن عبارت بود از کلیه معتادان مراجعه کننده به اردوگاه اقامتی البرز که سابقه ترک مواد داشته و همچنین مراجعانی که پس از ترک به سمت مواد بازنگشته بودند. حجم نمونه گروه مقدماتی 57 نفر و نمونه نهایی 250 نفر بود که به صورت تصادفی ساده از معتادان حاضر در اردوگاه اقامتی البرز انتخاب شدند. پس از ساخت پرسشنامه به وسیله عوامل شناسایی شده موثر بر بازگشت به اعتیاد از طریق ادبیات پژوهش و کتاب های موجود در خصوص درمان و ترک اعتیاد با روش ماتریکس و پس از بررسی پایایی و روایی آن یک مقیاس 34 سوالی به دست آمد.نتایج تحلیل آماری از طریق نرم افزار spss نشان داد که پایایی آزمون از طریق آلفای کرونباخ 0.922 بوده و با استفاده از روش لوپ نشان داده شد که کلیه سوالات همبستگی متناسبی با نمره کل آزمون دارند. در تحلیل عاملی نتایج حاصل از آزمون کفایت نمونه گیری و کرویت بارتلت بیانگر مقدار 0.902 بوده که در سطح 99 درصد اطمینان معنادار بوده و بیانگر این مطلب بود که داده ها قابلیت انجام تحلیل عاملی داشتند. پس از اجرای تحلیل عاملی از طریق تحلیل مولفه های اصلی 6 عامل در کل پرسشنامه شناسایی شد که با توجه به پیشینه پژوهش با نام های عامل شغلی، عامل روانی، عامل فردی، عامل اجتماعی، عامل بین فردی و خانوادگی و عامل نگرشی نامگذاری شد. روایی آزمون از طریق اعتبار افتراقی با تحلیل یومان ویتنی برای کل آزمون در سطح 99 درصد اطمینان معنادار بوده که بیان کننده تمایز متناسب آزمون بین دو گروه بازگشت کننده و ماندگار بر ترک بود. در نهایت نقطه برش برای نمره کل پرسشنامه و همچنین برای مقیاس ها به دست آمد.