فرهنگ، مهم ترین بستر حیات اجتماعی انسان از خرده فرهنگ هایی تشکیل شده که به مرور زمان و تکرار مداوم رفتار مردم هر منطقه جغرافیایی در حافظه ی ژنتیکی جوامع نقش بسته است. حافظه-ای که اگر بستری برای بروز و ظهور نداشته باشد غیرفعال شده و به مرور حذف خواهد شد. رسانه ها مهم ترین ابزار برای فرهنگ ها در جوامع مختلف هستند زیرا که بستری را برای در موقعیت قرار دادن افراد مطابق نیازها، مشکلات و تمایلاتشان فراهم می کند که فرد نه تنها در آن یاد می گیرد به چه صورت عمل کند بلکه این بستر باعث تغییر در فرد نیز می شود. پژوهش حاضر سعی دارد با مطالعه ی 4 حوزه ارتباطات و فرهنگ، رسانه و مدیریت رسانه، روانشناسی و علوم اعصاب شناختی (علوم بنیادی اعصاب) به شناسایی سازوکارهای نهادینه سازی رفتار از طریق وسایل ارتباط جمعی بپردازد. این پژوهش از نظر نتیجه کاربردی، از نظر هدف اکتشافی و از نظر ماهیت داده ها، در دسته پژوهش های کیفی قرار می گیرد که با استفاده از مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته از خبرگان انجام شده و همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تکنیک انگاره نگاری شناختی بهره برده است. سازوکارهای استخراج شده از پایانامه با توجه به سازوکارهای استخراج شده از نظر خبرگان، رسانه همانطور که از اسمش پیداست یک موقعیت واسطه ای را برای فرد ایجاد می کند که بستری می شود برای تجربه ذهنی و ایجاد شبکه های عصبی جدید و تغییر ارتباطات عصبی بین مجتمع های سلولی در مغز مخاطب. که در روانشناسی اجتماعی و شناختی از ان با نام شناخت، نگرش، احساس و ادراک یاد می شود. گلوگاه انتخاب رسانه توسط مخاطب در وهله اول اعتماد به یک رسانه است که به فعالیت های بعدی رسانه اعتبار می بخشد. پیشنهاد محقق با توجه به نظر خبرگان به مسئولین فرهنگی کشور این است که این بزرگواران از یک طرف باید اعتماد مخاطبین را در بخش برنامه های سرگرمی جلب کنند و از طرف دیگر کرسی های سواد رسانه ای را برای مخاطبین از مراجعی غیر از رسانه ها دنبال کنند. زیرا که در کشور جمهوری اسلامی ایران مطابق قانون اساسی، رسانه ها اعتبار خود را از نظام سیاسی می گیرند و هر گونه خدشه در اعتبار سیاسی به اعتبار رسانه که به صورت اعتباری واسطه ای است نقش دارد.