اعتیاد علاوه بر فرد معتاد برای خانواده و مخصوصاً همسر او پیامدهای منفی زیادی دارد، بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش امید درمانی بر کاهش افسردگی و افزایش به کارگیری شیوه های مقابله مثبت با استرس در زنان دارای همسر معتاد انجام شده است. مطالعه حاضر از نوع مطالعات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و همراه با آزمون پیگیری می باشد. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه زنان دارای همسر معتاد شیراز که همسر آنها برای ترک مواد به یکی از مراکز ترک اعتیاد مراجعه کرده است، می باشد که از بین آنها با روش نمونه گیری در دسترس 30 نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. هر دو گروه در پیش آزمون به پرسشنامه افسردگی بک (1978) و چک لیست شیوه های مقابله با استرس (1989) پاسخ دادند سپس مداخله درمانی امید طی 8 جلسه 90 دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد، سپس پس آزمون برای هر دو گروه اجرا و برای سنجش پایداری نتایج شش هفته پس از پایان جلسات، آزمون پیگیری برای گروه آزمایش انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آماره های توصیفی، تحلیل کوواریانس و آزمون t همبسته استفاده شد و نتایج نشان داد که امید درمانی میزان افسردگی را در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کاهش می دهد و شیوه های مقابله مثبت با استرس را در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش می دهد و این آثار تا شش هفته پس از درمان نیز تداوم دارند. به طور کلی نتایج حاکی از آن است که امید درمانی می تواند به عنوان یک روش درمانی مناسب برای کمک به همسران افراد معتاد به کار رود.