محقق در پژوهش حاضر بر آن بوده است که ارتباط میان پایگاه اجتماعی-اقتصادی افراد را با نابرابری فضایی، حصر اجتماعی و جدایی گزینی فضایی بسنجد. در این راستا فرایند جدایی گزینی مورد توجه قرار گرفته است و در مدل نظری سعی شده است چگونگی بازتولید آن به تصویر کشیده شود. برای رسیدن به مدل نظری یاد شده، از نظریات نظریه پردازان مطرحی چون مارکس، وبر، زیمل، لوفور و هاروی بهره گرفته شده است. در روند پژوهش مدل نظری در دو بخش مورد آزمون قرار گرفته است. از یک سو پرسشنامه ای در دو فضای عمومی که به لحاظ کالبدی مشابهت قابل قبولی دارند، (در دو بوستان فرامنطقه ای قیطریه و بهاران) توزیع شد که تمایز در قشربندی این دو بوستان مورد توجه قرار گرفت. همچنین بر اساس سرشماری سال های 1375، 1385 و 1390 شاخص های تجمعی اجتماعی، اقتصادی و مطلوبیت فضای هر یک از مناطق 22 گانه تهران مشخص شد تا روابط آماری بین آن ها تعیین گردد. پس از تحلیل داده های به دست آمده مشخص گردید که قشربندی در فضاهای دو بوستان مورد بررسی قیطریه و بهاران به وضوح متفاوت است. همچنین شاخص های اجتماعی و اقتصادی به طور معناداری با مطلوبیت فضای هر منطقه وابسته است. البته بررسی روند تغییر شاخص های اجتماعی-اقتصادی حاکی از تغییر توزیع این شاخص ها در مناطق مختلف است، به گونه ای که توزان بیشتری بین مناطق ایجاد شده است. گرچه شاخص های مطلوبیت فضا چندان تغییر نکرده است.