اینکه میبدی در تفسیر کشف الاسرار راجع به ابلیس چه نگرشی دارد موضوع اصلی این پژوهش است. نویسنده به بررسی سیمای ابلیس در این متن که هدف پژوهش حاضر است پرداخته است. با بررسی ابعاد مختلف موضوع مورد بحث آنچه دریافت شد رویکرد میبدی نسبت به ابلیس است که دو نوع رویکرد در این تفسیر به چشم می خورد که مهمترین رویکردی که توجه همگان را به خود جلب می نماید ستایش ابلیس و اندیشه دفاع از اوست. یکی از مسائلی که همواره در طول تاریخ مورد توجه همه ادیان الهی بوده مسئله ابلیس (شیطان) بوده است. بویژه مسئله ی نافرمانی ابلیس در امر سجده بر آدم (ع) که همواره بحث گروهی از عارفان مسلمان در طول تاریخ تصوف اسلامی بوده است. ستایش ابلیس و اندیشه دفاع از او که نخستین بار در میان عرفای اسلامی مطرح گردیده توجه بسیاری را به خود جلب کرده بود. از جمله میبدی که در تفسیر شریف خود «کشف الاسرار و عدّه الابرار» با ذکر حکایتها و عبارتهایی با تبعیت از این اندیشه به دفاع از ابلیس پرداخته است. البته رویکرد ابلیس ستیزی هم در این اثر به چشم می خورد که در این پژوهش هر دو رویکرد مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.